Gnom. Vat.

English translations from Die Wiener Apophthegmen-Sammlung

NOTE: This translation was assembled from translations from the Gnomologium Vaticanum. Translations are being revised to reflect the Greek text of Die Wiener Apophthegmen-Sammlung, and translations for WA-exclusive entries are still being added.

  1. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς πληρώσας ποτὲ ὀστέων πίνακα ἔπεμψε Διογένει τῷ κυνικῷ φιλοσόφῳ · ὁ δὲ λαβὼν εἶπε· “κυνικὸν μὲν τὸ βρῶμα, οὐ βασιλικὸν δὲ τὸ δῶρον.” (WA 1)

    King Alexander, having filled up a platter with bones, sent it to Diogenes the cynic philosopher. And he, taking it, said: “The food is for the dogs, but the gift is not kingly.” (cf. GV 96)

  2. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς ἰδὼν Διογένην τὸν αὐτὸν κοιμώμενον ἐν πίθῳ εἶπε· “πίθε μεστὲ φρενῶν·” ὁ δὲ φιλόσοφος ἀναστὰς εἶπεν· “ὦ βασιλεῦ μέγιστε, θέλω τύχης σταλαγμὸν [λαβεῖν] ἢ φρενῶν πίθον ἧς μὴ παρούσης δυστυχοῦσιν αἱ φρένες.” (WA 2)

    King Alexander, seeing Diogenes lying in a jug, said, “Jug full of wits”, and the philosopher, standing up, said: “O greatest king, I’d rather [take] a drop of fortune than a jug of wits, since with the fortune being gone, my wits fare ill.” (cf. GV 97)

  3. Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ ἐξιόντι ἐπὶ πόλεμον Ἀριστοτέλης ἔφη· “περίμεινον τὸ τέλειον τῆς ἡλικίας εἰς αὔξησιν τοῦ σώματος καὶ τότε πολέμει·” ὁ δὲ Ἀλέξανδρος ἔφη· “φοβοῦμαι μὴ περιμένων τὸ τέλειον τῆς ἡλικίας τὴν τῆς νεότητος τόλμαν ἀπολέσω.” (WA 3)

    When King Alexander was going off to war, Aristotle said, “Wait for the end of the prime of life when you’ve grown your body and then wage war.” But he said: “I am afraid that if I wait for the end of the prime of life I will lose the daring of youth.” (cf. GV 98)

  4. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς παρακαλούμενος ὑπὸ τῶν φίλων νυκτὸς ἐπιθέσθαι τοῖς πολεμίοις “οὐ βασιλικὸν κλέψαι τὴν νίκην” ἔφη. (WA 4)

    King Alexander, being summoned by his friends to attack the enemy at night, said: “It is not kingly to hide one’s victory.” (cf. GV 77)

  5. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς παρακαλούμενος ἐπὶ τὰς Ἀμαζόνας στρατεύσασθαι εἶπε· “νικᾶν μὲν γυναῖκας αἰσχρόν, τὸ δὲ νικᾶσθαι καὶ ὑπὸ γυναικῶν αἰσχρότερον.” (WA 5)

    King Alexander, when his friends were advising him to make war against the Amazons, said: “Conquering women is shameful, and being conquered by women is more shameful!” (cf. GV 94)

  6. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς ἰδὼν Δαρεῖον ἐπὶ παρατάξεως πεσόντα τὸ σῶμα γυμνωθέντα ἄρας τὴν ἑαυτοῦ χλαμύδα περιέθηκεν αὐτῷ· ἐρωτώμενος δὲ ὑπὸ τῶν φίλων τί τοῦτο ἐποίει εἶπεν· “ ἄνδρες φίλοι, οὐ τὸν νεκρὸν καλύπτω, ἀλλὰ τὴν τύχην περιστέλλω.” (WA 6)

    Ὁ αὐτὸς ἰδὼν Δαρεῖον πεσόντα καὶ τὸ σῶμα γυμνωθέντα ἄρας τὴν ἑαυτοῦ χλαμύδα ἐπέθηκεν αὐτῷ εἰπών· „ἄνδρες φίλοι, οὐ τὸν νεκρὸν καλύπτω, ἀλλὰ τὴν τύχην περιστέλλω.“ (GV 99)

    [Alexander], seeing Darius fallen and lifting his naked body, placed his own mantle upon him, saying: “Dear men, I do not cover up a corpse, but rather I wrap up his fate.”

  7. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς εἰς Ἰλλυριοὺς παραγενόμενος ἐν τῷ τοῦ Διὸς ἱερῷ κατιδὼν γυναῖκα κάλλει διαφέρουσαν ἐκπλαγεὶς αὐτῆς τὴν εὐμορφίαν πολὺν χρόνον ἐθεάσατο· τοῦ δὲ Ἡφαιστίωνος εἰπόντος <ὅτι> εἰκότως εἰ παραλάβοι τὴν προειρημένην ἔφη· “καὶ πῶς οὐ δεινὸν <εἰ> οἱ ἄλλων ἀκρασίας κολάζειν βουλόμενοι δουλεύοντες ἀκρασίαις ὑπὸ τῶν ἐκτὸς ἀνθρώπων φωραθεῖεν;” (WA 7)

    Ὁ αὐτὸς εἰς Ἰλλυρίους παραγενόμενος ἐν τῷ τοῦ Διὸς ἱερῷ κατιδὼν <γυναῖκα> κάλλει διαφέρουσαν <ἐκπλαγεὶς> αὐτῆς τὴν εὐμορφίαν πολὺν χρόνον ἐθεᾶτο· τοῦ δὲ Ἡφαιστίωνος εἰπόντος, <ὅτι> εἰκότως <ἂν> παραλάβοι τὴν προῃρημένην ἔφη· „καὶ πῶς οὐ δεινόν, εἰ ἄλλων ἀκρασίας κολάζειν βουλόμενοι δουλεύοντες ἀκρασίαις ὑπὸ τῶν ἐκτὸς ἀνθρώπων φωραθῶμεν;“ (GV 100)

    [Alexander], having come to the Illyrians and seeing in the temple of Zeus <a woman> outstanding in beauty, <amazed> at her beauty he watched her for a long time. And when Hephaistion said <that> he could reasonably take the preferred woman as his own, he said: “And how is this not dreadful, if, when we want to chastise other men’s lack of control, we are detected by foreign men being slaves to our own lack of control?”

  8. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς “ἐν τίνι μάλιστα ἀπολέλαυκας τῆς δυναστείας;” ἐρωτηθεὶς ἔφη· “ἐν τῷ μηδὲν εἰς εὐεργεσίαν ἡττᾶσθαι.” (WA 8, cf. GV 101)

    King Alexander, being asked, “In what way do you most enjoy your dominion?” said: “In being conquered by no one in doing good deeds.”

  9. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς ἐγκρατὴς γενόμενος τῆς Δαρείου γυναικὸς ὑπὸ τῶν φίλων παρακαλούμενος χρήσασθαι καὶ ταύτῃ καὶ ταῖς ἄλλαις αἰχμαλώτοις “αἰσχρόν,” ἔφη, “τὴν ἀνδρείαν περιγενομένους ὑπὸ γυναικῶν ἡττᾶσθαι.” (WA 9)

    When King Alexander had captured the wife of Darius and was being advised by his friends to abuse her and the other female captives, he said: “It’s shameful for a man who’s conquered others to be overcome by women.”

  10. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς εἰπόντος τινὸς ὅτι Δαρεῖος τριάκοντα μυριάδας εἰς παράταξιν ἄγει ἔφη· “εἷς μάγειρος οὐ φοβεῖται πολλὰ πρόβατα.” (WA 10)

    King Alexander, when someone was saying that Darius was leading 300,000 troops into combat, said: “One butcher does not fear many sheep.”

  11. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς τοῦ κατασκόπου λέγοντος αὐτῷ πλείους <εἶναι> τοὺς Δαρείου εἶπε· “καὶ τὰ πρόβατα πλείονα ὄντα ὑφ’ ἑνὸς ἢ δευτέρου λύκου χειροῦνται.” (WA 11)

    King Alexander, when a spy told thim that Darius had more troops, said: “And even more sheep can be subdued by one or two wolves.”

  12. Ἀλέξανδρος ἐπεὶ Ἀντίπατρος αὐτῷ πολλὰ κατὰ τῆς μητρὸς ἔγραφεν “ἀγνοεῖς,” ἔφη, “Ἀντίπατρε, ὅτι μητρὸς ἓν δάκρυον πολλῶν διαβολῶν ἐπιστολὰς ἀπαλείφει;” (WA 12)

    Ὁ αὐτὸς Ἀντιπάτρου αὐτῷ πολλάκις κατὰ τῆς μητρὸς Ὀλυμπιάδος γράφοντος ἔφη· „ἀγνοεῖ Ἀντίπατρος, ὅτι μητρὸς ἓν δάκρυον πολλῶν διαβολῶν ἐπιστολὰς δύναται ἀπαλεῖψαι.“ (GV 80)

    [Alexander], when Antipater was frequently writing to him against his mother Olympias, said: “Antipater does not know that one tear from my mother can cleanse his letters of many attacks.”

  13. Ἀλέξανδρος ὁ τῶν Μακεδόνων παράγγελμα ἔλαβεν ὅτι “ἐὰν δύνῃ ὁδεῦσαι μὴ πλεύσῃς· καθ’ ἑκάστην ἡμέραν [δὲ] διατίθου· γυναικὶ ἀπόρρητα μὴ θαρρήσῃς καὶ ἐὰν ὀργισθῇς κατά τινος μὴ ποιήσῃς εἰς ἑαυτὸν ἐξέλευσιν πρὶν ἀπαγγείλῃς τὰ εἴκοσι τέσσαρα στοιχεῖα τοῦ ἀλφαβήτου.” (WA 13)

    Ὁ αὐτὸς παράγγελμα ἔλαβεν ὅτι „ἐὰν δύνῃ ὁδεῦσαι, μὴ πλεύσῃς· καθ’ ἑκάστην ἡμέραν διατίθου· γυναικὶ ἀπόῤῥητα μὴ θαῤῥήσῃς· καὶ ἐὰν ὀργισθῇς κατά τινος, μὴ ποιήσῃς εἰς αὐτὸν <ἐξέλευσιν>, πρὶν <ἂν> ἀπαγγείλῃς <τὰ κδ στοιχεῖα τοῦ ἀλφαβήτου>“. (GV 102)

    [Alexander] took an instruction that said: “If you can travel by land, do not sail. Settle yourself every day. Do not trust a woman with secret things. And if you become angry at someone, do not make a <decision> against him before you relate <the 24 letters of the alphabet>.

  14. Ἀλέξανδρος εἰπόντος αὐτῷ τινος ὅτι “δύνανται αἱ πόλεις σοι πλείονας παρέχειν εἰσόδους” ἔφη· “καὶ κηπουρὸν μισῶ τὸν ἐκ ῥιζῶν τέμνοντα τὰ λαχανα.” (WA 14)

    Alexander, when someone said to him that “Your cities are able to provide greater revenues”, said: “And I hate a gardener who cuts the roots off of the vegetables.”

  15. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς πολλῶν πολεμίων ἐπιστάντων καὶ φίλου εἰπόντος “ἐμπεπτώκαμεν, βασιλεῦ” εἶπεν· “οὐχ ἡμεῖς γε ἐκείνοις, ἀλλ’ οὗτοι ἡμῖν.” (WA 15)

    King Alexander, when many enemies were upon him and a friend said: “We’ve fallen into our enemy’s trap, o king!”, said: “Not we theirs, but they ours!”

  16. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς ἐρωτηθεὶς τίνα μᾶλλον ποθεῖ, τὸν πατέρα Φίλιππον ἢ Ἀριστοτέλην τὸν διδάσκαλον, ἔφη· “τὸν διδάσκαλον, ὁ μὲν γὰρ τοῦ γενέσθαι, ὁ δὲ τοῦ καλὸς [δεῖ] γενέσθαι αἴτιος.” (WA 16)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς τίνα μᾶλλον ἀγαπᾷ, Φίλιππον ἢ Ἀριστοτέλην, εἶπεν· „ὁμοίως ἀμφοτέρους· ὁ μὲν γάρ μοι τὸ ζῆν ἐχαρίσατο, ὁ δὲ τὸ καλῶς ζῆν ἐπαίδευσεν.“ (GV 87)

    [Alexander], being asked whom he loved more, Philip or Aristotle, said: “Both equally. For the one delighted me with life, and the other taught me to live well.”

  17. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς βαρύ τι ἐπιταττούσης αὐτῷ τῆς μητρὸς Ὀλυμπιάδος ἔφη· “ὦ μῆτερ, πικρόν γε ἐνοίκιον τῆς ἐννεαμήνου με ἀπαιτεῖς.” (WA 17)

    Ὁ αὐτὸς πικρότερόν τι αὐτῷ ἐπιτασσούσης Ὀλυμπίαδος τῆς μητρὸς εἶπεν· „βαρύ γε ἐνοίκιον τῆς δεκαμήνου ἀπαιτεῖς“. (GV 75)

    [Alexander], when his mother Olympia was giving him orders rather harshly, said: “You demand a heavy rent for a 10-month period.”

  18. Ἀλέξανδρος ἐρωτηθεὶς ποῖος βασιλεὺς ἄριστος ἔφη· “ὁ τοὺς φίλους δωρεαῖς συνέχων, τοὺς δὲ ἐχθροὺς διὰ τῶν εὐεργεσιῶν φιλοποιούμενος.” (WA 18)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ποῖος βασιλεὺς δοκεῖ ἄριστος εἶναι ἔφη· „ὁ τοὺς φίλους δωρεαῖς συνέχων, τοὺς δὲ ἐχθροὺς διὰ τῶν εὐεργεσιῶν φιλοποιούμενος.“ (GV 82)

    [Alexander], being asked what sort of king seemed best, said: “The one who heaps his friends up with gifts and who makes friends out of his enemies through his good deeds.”

  19. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς πρεσβευτὰς μέλλων πέμπειν εἰς Πέρσας ἔφη· “εὐλαβεῖσθε μὴ ἀλογηθῇ·” τῶν δὲ εἰπόντων “καλὸν ἔχομεν ὑπεραποθνήσκειν σοῦ, βασιλεῦ” ἔφη· “κἀμοὶ τῶν τοιούτων τὸ φείδεσθαι φίλος.” (WA 19)

    Ὁ αὐτὸς πρεσβευτὴν μέλλων πέμπειν εἰς Πέρσας ἔφη εὐλαβεῖσθαι, μὴ ἀλογηθῇ· τοῦ δὲ εἰπόντος· „καλὸν ἔχοιμι ὑπεραποθνήσκειν σοῦ, βασιλεῦ“ εἶπε· „κἀμοὶ τὸ φείδεσθαι τῶν τοιούτων φίλων.“ (GV 103)

    [Alexander], being about to send an ambassador to the Persians, told him to take care not to be heedless. And when he said, “I would consider it a good thing to die on your behalf, king.” he said: “And I would consider it good to spare such friends.”

  20. Ἀλέξανδρος ἐρωτηθεὶς ποῦ αὐτῷ οἱ θησαυροί εἰσιν ἐπιδείξας τοὺς φίλους ἔφη· “ἐν τούτοις.” (WA 20)

    Ὁ αὐτὸς μέλλων εἰς τὴν Ἀσίαν διαβαίνειν πυνθανομένου Φωκίωνος αὐτοῦ, ποίοις χρήμασι πεπιστευκὼς ἐπὶ μέγαν καὶ πλούσιον βασιλέα Δαρεῖον μέλλει στρατεύειν, δείξας τοὺς φίλους εἶπεν· „τούτοις.“ (GV 86)

    When [Alexander] was intending to cross over into Asia and Phocion asked him what resources he trusted that he intended to wage war against the great and wealthy king Darius, showing him his friends he said: “These ones.”

  21. <Ἀ>λέξανδρος ὁ βασιλεὺς αἰτήσαντος αὐτὸν Διογένους δραχμὴν ἔφη· “οὐ βασιλικὸν τὸ δῶρον·” τοῦ δὲ εἰπόντος “δὸς τάλαντον” εἶπεν· “ἀλλ’ οὐ κυνικὸν τὸ αἴτημα.” (WA 21)

    Ὁ αὐτὸς αἰτήσαντος αὐτὸν Διογένους δραχμὴν ἔφη· „οὐ βασιλικὸν τὸ δῶρον·“ τοῦ δὲ εἰπόντος· „καὶ δὸς τάλαντον“ εἶπεν· „ἀλλ’ οὐ κυνικὸν τὸ αἴτημα.“ (GV 104)

    [Alexander], when Diogenes asked him for a drachma, said: “The gift is not kingly.” But when he said, “Then give a talent”, he said: “But the request is not Cynic.”

  22. Ἀλέξανδρος ἰδὼν ὁμώνυμον αὐτῷ τινὰ δειλῶς μαχόμενον εἶπε· “νεανίσκε, ἢ τοὺς τρόπους ἄλλαξον ἢ τὸ ὄνομα.” (WA 22)

    Ὁ αὐτὸς ἰδὼν ὁμώνυμον δειλῶς μαχόμενον εἶπεν· „ἔα νεανίσκε, ἢ τὸ ὄνομα ἄλλαξον ἢ τοὺς τρόπους.“ (GV 83)

    [Alexander], seeing someone with the same name fighting in a cowardly way, said: “Halt, young man, either change your name or your ways!”

  23. Ἀλέξανδρος ἐρωτηθεὶς πῶς τοσούτων ἐθνῶν ἐν ὀλίγοις χρόνοις ἐκράτησεν ἔφη· “μηδὲν εἰς αὔριον ἀναβαλλόμενος.” (WA 23)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τίνι τρόπῳ τὰς τηλικαύτας πράξεις ἐν ὀλίγῳ χρόνῳ κατειργάσατο εἶπεν· „μηδὲν ἀναβαλλόμενος“. (GV 74)

    [Alexander], being asked by someone how he accomplished such great deeds in a little time, said: “By not delaying.”

  24. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς λοιδορούμενος ὑπὸ κακοῦ τραγῳδοῦ “νεανίσκε,” ἔφη, “οὐδὲν θαυμαστὸν ποιεῖς· σὺ γὰρ καὶ τὸν Αἴαντα καὶ τὸν Ἀχίλλέα κακοὺς λέγεις.” (WA 24)

    Ὁ αὐτὸς λοιδορούμενος ὑπὸ κακοῦ τραγῳδοῦ „νεανίσκε“, εἶπεν, „οὐδὲν θαυμαστὸν ποιεῖς· σὺ γὰρ καὶ τὸν Αἴαντα καὶ τὸν Ἀχιλλέα λοιδορεῖς.“ (GV 93)

    [Alexander], being mocked by a wicked actor of tragedy, said: “Young man, you are doing nothing marvelous. For you also mock both Ajax and Achilles.”

  25. Ὁ αὐτὸς συμβουλευόντων αὐτῷ πολλῶν καταδουλώσασθαι τὴν Ἑλλάδα “βούλομαι,” ἔφη, “ἐπὶ πολὺν χρόνον χρηστὸς κληθῆναι ἢ δεσπότης ἐπ’ ὀλίγον.” (WA 25)

    Ὁ αὐτὸς συμβουλευόντων αὐτῷ πολλῶν καταδουλώσασθαι τὴν Ἑλλάδα „βούλομαι“, ἔφη, „ἐπὶ πολὺν χρόνον χρηστὸς κληθῆναι ἢ δεσπότης ἐπ’ ὀλίγον“. (GV 105)

    [Alexander], when many people were counseling him to enslave Greece, said: “I wish to be called good for a long time rather than a master for a short time.”

  26. Ὁ αὐτὸς θεασάμενος γέροντα τὰς τρίχας βαπτόμενον ἔφη· “μὴ τὰς τρίχας βάπτε, ἀλλὰ τὰ γόνατα.” (WA 26)

    Ὁ αὐτὸς ἰδών τινα ἐν γήρᾳ βάπτοντα τὰς τρίχας εἶπεν· „μὴ τὰς τρίχας βάπτε, ἀλλὰ τὰ γόνατα.“ (GV 95)

    [Alexander], seeing someone in old age dipping their hair in water, said: “Don’t dip your hair, but your knees.”

  27. Ἀλέξανδρος ὁ βασιλεὺς πρός τινα διαβάλλοντα αὐτῷ Ἀντίπατρον εἶπε· “παῦσαι, ἄνθρωπε, πολλὰ γὰρ μοι ἀντὶ πατρὸς Ἀντίπατρος ἐγένετο.” (WA 27)

    Ἀλέξανδρος, ὁ τῶν Μακεδόνων βασιλεύς, <πρός τινα> διαβάλλοντα αὐτῷ Ἀντίπατρον εἶπεν· <παῦσαι ἄνθρωπε· πολλὰ γάρ μοι ἀντὶ πατρὸς Ἀντίπατρος ἐγένετο.> (GV 73)

    Alexander, king of the Macedonians, said <to someone> slandering Antipater to him: <“Stop, sir. For Antipater was like a father to me in many ways.”>

  28. Ὁ αὐτὸς ἐλθὼν εἰς Ἴλιον καὶ θεασάμενος τὸν Ἀχιλλέως τάφον στὰς εἶπεν· “ὦ Ἀχιλλεῦ, ὄντως μέγας ὢν μεγάλου κήρυκος ἔτυχες Ὁμήρου·” παρόντος δὲ Ἀναξιμένους καὶ εἰπόντος “καὶ ἡμεῖς σε, ὦ βασιλεῦ, ἔνδοξον ποιήσομεν” “ἀλλά,” <ἔφη>, “νὴ τοὺς θεοὺς ἐβουλόμην ἂν παρ’ Ὁμήρῳ Θερσίτης εἶναι ἢ παρὰ σοὶ Ἀχιλλεύς.” (WA 28)

    Ὁ αὐτὸς ἐλθὼν εἰς Ἴλιον καὶ θεασάμενος τὸν Ἀχιλλέως τάφον στὰς εἶπεν· „ὦ Ἀχιλλεῦ· ὡς [οὐ] μέγας ὢν μεγάλου κήρυκος ἔτυχες Ὁμήρου!“ παρόντος δὲ Ἀναξιμένους καὶ εἰπόντος· „καὶ ἡμεῖς σέ, ὦ βασιλεῦ, ἔνδοξον ποιήσομεν“, „ἀλλὰ νὴ τοὺς θεοὺς“, ἔφη, „παρ’ Ὁμήρῳ ἐβουλόμην ἂν εἶναι Θερσίτης ἢ παρὰ σοὶ Ἀχιλλεύς.“ (GV 78)

    [Alexander], having come to Ilium and seen the tomb of Achilles, stopped and said: “O Achilles! How you, being great, luckily met a great herald in Homer!” And when Anaximenes was nearby and said, “We also, o king, will make you famous”, he said: “But by the gods, I would wish to be Thersites with Homer, or Achilles with you.”

  29. <Ὁ> αὐτὸς ἐρομένου αὐτὸν τοῦ παιδαγωγοῦ Λεονίδου ὅτι δύναται τὰ Ὀλύμπια νικῆσαι ἔφη· “εἰ βασιλεῖς ἀγωνίζοιντο” τοῦ δὲ φήσαντος “οὔ” εἶπε· “καὶ ποῖον ἔσται μοι κλέος ὅταν ἰδιώτας νικήσω;” (WA 29)

    Ὁ αὐτὸς παραινοῦντος αὐτῷ Φιλίππου τοῦ πατρὸς Ὀλύμπια ἀγωνίσασθαι εἶπε· „τὸ μὲν νικᾶν τὸν ἀγῶνα τοῦτον οὐ βασιλικόν, τὸ δὲ ἡττᾶσθαι αἰσχρόν.“ (GV 92)

    [Alexander], when Philip was father was advising him to compete in the Olympic games, said: “To win at this contest is not kingly, and to be defeated is shameful.”

  30. <Ὁ> αὐτὸς μέλλων εἰς τὴν Ἀσίαν διαβαίνειν πυνθανομένου Φωκίωνος αὐτοῦ ποίοις χρήμασι πεπιστευκὼς ἐπὶ μέγαν καὶ πλούσιον βασιλέα Δαρεῖον μέλλοι στρατεύειν δείξας τοὺς φίλους εἶπεν· “[ἐν] τούτοις.” (WA 30)

    Ὁ αὐτὸς μέλλων εἰς τὴν Ἀσίαν διαβαίνειν πυνθανομένου Φωκίωνος αὐτοῦ, ποίοις χρήμασι πεπιστευκὼς ἐπὶ μέγαν καὶ πλούσιον βασιλέα Δαρεῖον μέλλει στρατεύειν, δείξας τοὺς φίλους εἶπεν· „τούτοις.“ (GV 86)

    When [Alexander] was intending to cross over into Asia and Phocion asked him what resources he trusted that he intended to wage war against the great and wealthy king Darius, showing him his friends he said: “These ones.”

  31. Ὁ αὐτὸς παρακαλούμενος ὑπὸ τῶν φίλων συνάγειν χρήματα εἶπεν· “οὐδὲν ὤνησεν οὐδὲ τὸν Κροῖσον.” (WA 31)

    Ὁ αὐτὸς παρακαλούμενος ὑπὸ τῶν φίλων συνάγειν χρήματα εἶπεν· „οὐδὲν ὤνησεν οὐδὲ Κροῖσον.“ (GV 90)

    [Alexander], being summoned by his friends to sum up his wealth, said: “In no way did that benefit Croesus at all.”

  32. Ἀναξαγόρας ὁ ποιητὴς ἀκρόασιν παρέχων ἐν Θήβαις καὶ μηδεμιᾶς τυγχάνων τιμῆς εἶπεν· “ὦ ἄνδρες Θηβαῖοι, ἥμαρτεν Ὀδυσσεὺς ἐμφράξας τῶν ἑταίρων τὰς ἀκοὰς ὅτε τὰς Σειρῆνας παρέπλει· ἔδει γὰρ αὐτὸν ἡμᾶς ναύτας μισθώσασθαι.” (WA 32)

    Anaxagoras the poet giving a recitation in Thebes and flopping with the audience, said: “Theban citizens! Odysseus erred in plugging his companions’ ears, when they were sailing by the Sirens: he should’ve just hired you as sailors instead.” (cf. GV 106, attributed to Antagoras)

  33. Ἀναξαγόρας πρὸς τὸν δυσφοροῦντα ὅτι ἐπὶ ξένης τελευτᾷ “πανταχόθεν,” ἔφη, “ὁμοία ἐστὶν ἡ εἰς Ἅιδου κάθοδος.” (WA 33)

    Ὁ αὐτὸς πρὸς τὸν δυσφοροῦντα, ὅτι ἐπὶ ξένης ἐτελεύτα, „πανταχόθεν“, ἔφη, „ὁμοία ἐστὶν ἡ εἰς Ἅιδου κάθοδος.“ (GV 115)

    [Anaxagoras], to someone bearing it ill that he was dying in a foreign land, said: “Everywhere the road to Hades is the same.”

  34. Ἀναξαγόρας εἰπόντος τινὸς ὅτι “κατεψηφίσαντό σου Ἀθηναῖοι θάνατον” ἔφη· “πάλαι καὶ ἐκείνων καὶ ‘ἐμοῦ ἡ φύσις τοῦτον κατεψηφίσατο.” (WA 34)

    Ὁ αὐτὸς εἰπόντος τινὸς ὅτι „κατεψηφίσαντό σου Ἀθηναῖοι θάνατον“ ἔφη· „πάλαι καὶ ἐκείνων καὶ ἐμοῦ ἡ φύσις τοῦτον κατεψηφίσατο“. (GV 116)

    [Anaxagoras], when someone said, “The Athenians condemned you to death” said: “A long time ago nature condemned both those men and me to this.”

  35. Ἀναξαγόρᾳ ἀπαγγείλαντός τινος ὅτι τεθνήκασιν αὐτῷ οἱ παῖδες ἔφη θνητοὺς γεννῆσαι. (WA 35)

    Ἀναξαγόρας ἀπαγγείλαντός τινος, ὅτι τεθνήκασιν αὐτοῦ οἱ παῖδες, ἔφη θνητοὺς γεννῆσαι. (GV 117)

    Anaxagoras on receiving the message, that his children had died, said that he had fathered mortals.

  36. Ἀλέξις ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητὴς ἐπειδή τις αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην ἑώρα μόλις πορευόμενον καὶ ἠρώτα “τί ποιεῖς;” ἔφη· “κατὰ σχολὴν [φησίν] ἀποθνήσκω.” (WA 36)

    Ἄλεξις, ὁ τῶν κωμῳδιῶν ποιητής, ἐπειδή τις αὐτὸν ὄντα πρεσβύτην ἑώρα μόλις πορευόμενον καὶ ἠρώτα· „τί ποιεῖς“; „κατὰ σχολήν“, φησίν, „ἀποθνήσκω“. (GV 46)

    Alexis, the comic poet, when someone saw him as an old man walking slowly and asked: “What are you doing?”, said: “By slowness, dying.”

  37. Ἀρίμνηστος ὁ Πυθαγόρου υἱὸς ἐρωτηθεὶς τί μέγιστον ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἔφη· “τὸ καλῶς ἀποθανεῖν.” (WA 37)

    Ἀρίμνηστος, ὁ Πυθαγόρου υἱός, ἐρωτηθεὶς τί μέγιστον ἀνθρώπῳ ἀγαθὸν ἔφη· „τὸ καλῶς ἀποθανεῖν.“ (GV 118)

    Arimnestus, the son of Pythagoras, having been asked what the greatest good for a mortal is, said: “To die well.”

  38. Ἀλκιβιάδης ὡς αὐτόν τις ἐλοιδόρει φαῦλος ὢν εἶπεν· “οὐδ’ οἰμώζειν σε λέγω ὡς οὐδὲ τούτου ἄξιον ὄντα.” (WA 38)

    Ἀλκιβιάδης, ὡς αὐτόν τις ἐλοιδόρει φαῦλος ὤν, εἶπεν· „οὐδ’ οἰμώζειν σοι λέγω ὡς οὐδὲ τούτου ἀξίῳ ὄντι.“ (GV 119)

    Alcibiades, when he was being rebuked by someone who was themselves worthless, said: “I won’t tell you to wail, since you’re not even worthy of that.”

  39. Ἀντίγονος ὁ βασιλεὺς θύων ηὔχετο τοῖς θεοῖς φυλάττειν αὐτὸν ἀπὸ τῶν δοκούντων εἶναι φίλων· πυνθανομένου δὲ τινὸς διὰ ποίαν αἰτίαν τὴν αὐτὴν εὐχὴν ποιεῖται ἔφη· “ὅτι τοὺς ἐχθροὺς ἐγὼ φυλάσσομαι.” (WA 39)

    Ἀντίγονος ὁ βασιλεὺς ᾔτει τὸ θεῖον εὐχόμενος φυλάττειν αὐτὸν ἀπὸ τῶν δοκούντων εἶναι φίλων· πυθομένου δέ τινος διὰ ποίαν αἰτίαν τοιαύτην εὐχὴν ποιεῖται, „ὅτι“, ἔφη, „τοὺς ἐχθροὺς ἐγὼ φυλάξομαι.“ (GV 107)

    Antigonus the king was praying to the god to ask them to protect him from those seeming to be friends; when someone asked him why he needed to make this sort of request, he said: “Because I can protect myself against enemies.”

  40. Ἀνάξαρχος ὁ φυσικὸς φιλόσοφος Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως εἰπόντος αὐτῷ “κρεμῶ σε” “ἄλλοις,” ἔφη, “ἀπείλει· ἐμοὶ δὲ οὐ διαφέρει εἴτε ὑπὲρ γῆς εἴτε κατὰ γῆν <σαπῆναι>.” (WA 40)

    Ἀνάξαρχος, ὁ φυσικὸς φιλόσοφος, Ἀλεξάνδρου τοῦ βασιλέως εἰπόντος αὐτῷ· „κρεμῶ σε“, „ἄλλοις“, ἔφη, „ἀπείλει· ἐμοὶ δὲ οὐδὲν διαφέρει ὑπὲρ γῆς ἢ κατὰ γῆς σήπεσθαι.“ (GV 64)

    Anaxarchos, the natural philosopher, when King Alexander said to him, “I will hang you”, said: “Threaten others. But it makes no difference to me to rot over or under the earth.”

  41. Ἀρκεσίλαος ὁ φιλόσοφος ἐπιπλήσσοντός τινος αὐτῷ ὅτι οὐ δεῖ τὸν φιλόσοφον ἐρωμένην ἔχειν μᾶλλον μὲν ἔφη δεῖν ἔχειν καὶ μὴ ἔχεσθαι ὑπ’ αὐτῆς. (WA 41)

    Ἀρκεσίλαος ὁ φιλόσοφος ἐπιπλήσσοντός τινος αὐτῷ, ὅτι οὐ δεῖ τὸν φιλόσοφον ἐρωμένην ἔχειν, μᾶλλον μὲν οὖν ἔφη δεῖν ἔχειν καὶ μὴ ἔχεσθαι ὑπ’ αὐτῆς. (GV 65)

    Arcesilaus the philosopher, when someone was rebuking him that a philosopher should not have a beloved, said that, rather, he should have her, and he should not be had by her.

  42. Ἄμασις ὁ Αἰγυπτίων βασιλεὺς φίλῳ ἀποβαλόντι υἱὸν γράφων παραμυθητικῶς εἶπεν· “εἰ ὅτε μηδέπω ἦν οὐκ ἐλυποῦ μηδὲ νῦν ὅτε οὐκ ἔστι μὴ λυπηθῇς.” (WA 42)

    Ἄμασις, ὁ τῶν Αἰγυπτίων βασιλεύς, φίλῳ ἀποβαλόντι υἱὸν γράφων παραμυθητικῶς εἶπεν· „εἰ, ὅτε μηδέπω ἦν, οὐκ ἐλυποῦ, μηδὲ νῦν, ὅτε οὐκ ἔστι, λυπηθῇς“. (GV 108)

    Amasis, king of Egypt, in a letter of consolation to a friend who had lost his son, said: “If, when he did not yet exist, you did not grieve, neither now, when he is no longer, should you grieve.”

  43. Ἀγησίλαος ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος διὰ τί ἀτείχιστός ἐστιν ἡ Σπάρτη “μὴ ψεύδου,” ἔφη, “τετείχισται γὰρ οὐ λίθοις οὐδὲ ξύλοις, ἀλλὰ ταῖς τῶν ἐνοικούντων ἀρεταῖς.” (WA 43)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, διὰ τί ἀτείχιστός ἐστιν ἡ Σπάρτη, „μὴ ψεύδου“, ἔφη, „τετείχισται γάρ, οὐ λίθοις, ἀλλὰ ταῖς τῶν <ἐνοικούντων ἀρεταῖς>“. (GV 69)

    [Agesilaus], having been asked by someone why Sparta is unwalled, said: “Do not lie, for it is walled, not with stones, but with the excellence of its inhabitants.”

  44. Ἀνακρέων λαβὼν τάλαντον χρυσοῦν παρὰ Πολυκράτους τοῦ τυράννου πάλιν ἀπέδωκεν εἰπών· “μισῶ δωρεὰν εἴ τις ἀναγκάζει με ἀγρυπνεῖν.” (WA 44)

    Ἀνακρέων λαβὼν τάλαντον χρυσίου παρὰ Πολυκράτους τοῦ τυράννου πάλιν ἀνταπέδωκεν εἰπών· „μισῶ δωρεάν, ἥτις ἀναγκάζει με ἀγρυπνεῖν.“ (GV 72)

    Anacreon, having received a gold talent from Polycrates the tyrant, gave it back to him saying: “I hate gifts, or at least those which require me to have sleepless nights.”

  45. Ἀνταγόρας ἐπεὶ ἀνεγίνωσκε παρὰ Θηβαίοις τὸ τῆς Θηβαΐδος σύγγραμμα καὶ οὐδεὶς ἐπεσημήνατο εἱλήσας τὸ βιβλίον εἶπε· “ δικαίως καλεῖσθε Βοιωτοί· βοῶν γὰρ ὦτα ἔχετε.” (WA 45)

    Ἀνταγόρας ὁ Ῥόδιος ἐποποιὸς ἐν Θήβαις ἀναγινώσκων τὸ τῆς Θηβαΐδος σύγγραμμα, ὡς οὐδεὶς ἐπεσημαίνετο, εἱλήσας τὸ βιβλίον εἶπεν· „δικαίως καλεῖσθε Βοιωτοί· βοῶν γὰρ ὦτα ἔχετε.“ (GV 109)

    Antagoras the epic poet of Rhodes, reading his work the Thebaid in Thebes, when no one applauded, rolling up the scroll, said: “Justly are you called Boiotians. For you have the ears of bovines.”

  46. Ὁ αὐτὸς ἔφη αἱρετώτερον εἶναι ἐν ἐρημίᾳ λέγειν ἢ ἐν ἀκροαταῖς μὴ ἐπισημαινομένοις· ἐκεῖ μὲν γὰρ ἠχὼ τὲ ἀντιφώνης ἐρανίζειν, ἐν δὲ τούτοις καὶ τὴν ὑπὸ τῆς φύσεως δεδομένην φωνὴν ἀπόλλυσθαι συμβαίνειν. (WA 46)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη· „αἱρετώτερόν ἐστιν ἐν ἐρημίᾳ λέγειν ἢ <ἐν> ἀκροαταῖς μὴ ἐπισημαινομένοις· ἐκεῖ μὲν γὰρ ἠχὼ τὴν ἀντιφώνησιν ἐρανίζει· ἐν δὲ τούτοις καὶ τὴν ὑπὸ τῆς φύσεως δεδομένην φωνὴν ἀπόλλυσθαι συμβαίνει.“ (GV 111)

    [Antagoras] said: “It is preferable to read in a desert than <among> listeners when they do not applaud. For, there, the echo collects the answer. But among these men, it happens that even the voice given by nature is lost.”

  47. Ὁ αὐτὸς καταδικάζειν τινὸς θανατικὸν ψῆφον μέλλων ἐδάκρυσεν· εἰπόντος οὖν αὐτῷ τινος “τί παθὼν αὐτὸς καταδικάζεις καὶ κλαίεις;” εἶπεν· “ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τῇ μὲν φύσει τὸ συμπαθὲς ἀποδοῦναι, τῷ δὲ νόμῳ τὴν ψῆφον.” (WA 47)

    Ὁ αὐτὸς καταδικάζειν τινὸς θανατικὴν ψῆφον μέλλων ἐδάκρυσεν· εἰπόντος δέ τινος· „τί παθὼν αὑτὸς καταδικάζεις καὶ κλαίεις“; εἶπεν· „ὅτι ἀναγκαῖόν ἐστι τῇ μὲν φύσει τὸ συμπαθὲς ἀποδοῦναι, τῷ δὲ νόμῳ τὴν ψῆφον.“ (GV 112)

    [Antagoras], being about to charge someone with a vote of death, began to weep. And when someone said, “What have you suffered that you yourself give the charge and weep?” he said: “Because it is necessary to give sympathy because of nature, but to give the vote because of the law.”

  48. Ὁ αὐτὸς αἰσχρὸς ὢν τὴν ὄψιν γενόμενων αὐτῷ παίδων ὁμοίων εἶπεν· “ἔχω γυναῖκα λίαν σώφρονα.” (WA 48)

    Ὁ αὐτὸς αἰσχρὸς ὢν τὴν ὄψιν γενομένων αὐτῷ παιδίων ὁμοίων εἶπεν· „ἔχω γυναῖκα λίαν σώφρονα.“ (GV 113)

    [Antagoras], being ugly, when children were born to him who looked like him, said: “I have a wife who is very chaste.”

  49. Ὁ αὐτὸς εἰς τὸ Τριχώνιον τῆς Αἰτωλίας ἐπιὼν ἐπεὶ ἀναγινώσκοντος αὐτοῦ οὐδεὶς ἐπεσήμαινε “δεόντως,” εἶπεν, “ἄνδρες, καὶ σφόδρα οἰκείως ὑμῖν ἐπίκειται τὸ τῆς πόλεως ὄνομα· παρὰ τρίχων γὰρ ὄνοι γεγόνατε.” (WA 49)

    Ὁ αὐτὸς εἰς τὸ Τριχώνιον τῆς Αἰτωλίας ἐπιών, ἐπεὶ ἀναγινώσκοντος αὐτοῦ οὐδεὶς ἐπεσήμαινε, „δεόντως“, εἶπεν, „ἄνδρες, καὶ σφόδρα οἰκείως ὑμῖν ἐπίκειται τὸ τῆς πόλεως ὄνομα· παρὰ τρίχα <γὰρ> ὄνοι γεγόνατε.“ (GV 110)

    [Antagoras], journeying into Trichonion of Aitolia, when no one applauded while he was reading, said: “Fittingly, men, and very reasonably is the name of this city applied to you. For you are within a hair (tricha) of becoming asses (onoi).”

  50. Ἀντιφῶν ἐρωτηθεὶς τί ἐστι μαντικὴ εἶπεν· “ἀνθρώπου φρονίμου εἰκασμός.” (WA 50)

    Ἀντιφῶν ἐρωτηθεὶς τί ἐστι μαντικὴ εἶπεν· „ἀνθρώπου φρονίμου εἰκασμός“. (GV 71)

    Antiphon having been asked by someone what prophecy is, said: “The guess of a human mind.”

  51. Ἀττικὸς πρεσβύτης Θάλητα ἀτενίζοντα εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ περὶ τὴν τῶν μετεώρων θεωρίαν πεπτωκότα <ἰδὼν> εἶπεν· “ὦ Θάλης, [ἴδον] ὡς μάταιος εἶ ὅστις βουλόμενος τὰ ἐν οὐρανῷ βλέπειν τὰ ἐπίγεια οὐ βλέπεις.” (WA 51)

    Ὁ αὐτὸς θεασάμενος μαθηματικὸν προσκόψαντα εἶπε· „πῶς τὰ ἐν οὐρανῷ ὁρῶν τὰ ἐν τῇ γῇ οὐχ ὁρᾷς“. (GV 349)

    [Theocritus], when he saw an astrologer stumbling, said: “How, when you see the things in the heaven, do you not see the things on earth”

  52. Ἀττικὸς νεανίσκος ἀρρωστῶν καὶ προσδοκώμενος ἀποθανεῖν ἐρωτώμενος ὑπὸ τῶν δοκούντων αὐτὸν κληρονομεῖν “πῶς ἔχεις;” ἔφη· “ οὐδὲν ἔχω.” (WA 52)

    An Athenian youth who was sick and expected to die, being asked by those hoping to inherit from him “How’re you holding?” said: “I hold nothing!”

  53. Ἀρχίδαμος ὁ τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεὺς θεασάμενος τὸν ἴδιον παῖδα προπετῶς μαχόμενον τοῖς Ἀθηναίοις εἶπεν· “ἢ τῇ δυνάμει πρόσθες ἢ τοῦ θράσους ἄφελε.” (WA 53)

    Ἀρχίδαμος, ὁ τῶν Λακεδαιμονίων βασιλεύς, θεασάμενος τὸν ἴδιον παῖδα προπετῶς μαχόμενον τοῖς Ἀθηναίοις εἶπεν· „ἢ τῇ δυνάμει πρόσθες ἢ τοῦ θράσους ἄφελε“. (GV 60)

    Archidamos, the king of the Spartans, seeing his own son fighting the Athenians rashly, said: “Either add to your strength or subtract from your boldness.”

  54. Ἀνάχαρσις ὁ Σκύθης ἐρωτηθεὶς διὰ τίνα αἰτίαν οἱ φθονεροὶ πάντοτε λυποῦνται ἔφη· “ὅτι οὐ μόνον τὰ ἴδια αὐτοὺς κακὰ λυπεῖ, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν ἄλλων ἀγαθά.” (WA 54)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, διὰ τί οἱ φθονεροὶ ἄνθρωποι ἀεὶ λυποῦνται, ἔφη· „ὅτι οὐ μόνον τὰ ἑαυτῶν αὐτοὺς κακὰ δάκνει, ἀλλὰ καὶ τὰ τῶν πέλας ἀγαθὰ λυπεῖ“. (GV 19)

    [Anacharsis] having been asked by someone, what made jealous people so distressed, said: “Not only do their own misfortunes sting them, but good things happening to their neighbors distresses them as well.”

  55. Ἀνάχαρσις ἔφη τὴν ἄμπελον τρεῖς βότρυας φέρειν· τὸν πρῶτον ἡδονῆς, τὸν δεύτερον μέθης, καὶ τὸν τρίτον ἀηδίας. (WA 55)

    Anacharsis said that the vine bears three grapes: the first of pleasure, the second of drunkenness, and the third of displeasure.

  56. Ἀνάχαρσις θαυμάζειν εἶπε παρὰ τοῖς Ἕλλησιν ὅτι ἀγωνίζονται μὲν οἱ τεχνῖται, κρίνουσι δὲ οἰ ἄτεχνοι. (WA 56)

    Ἀνάχαρσις ἔφη τοὺς Ἕλληνας ἁμαρτάνειν, ὅτι παρ’ αὐτοῖς οἱ μὲν τεχνῖται ἀγωνίζονται, οἱ δ’ ἀμαθεῖς κρίνουσιν. (GV 14)

    Anacharsis said that the Greeks screwed up, since their skilled workers contend among themselves, but the unskilled judge them.

  57. Ἀνάχαρσις ἐρωτηθεὶς πῶς οὐκ ἂν γένοιτό τις φιλοπότης ἔφη· “εἰ πρὸ ὀφθαλμῶν ἔχει τὰς τῶν μεθυόντων ἀσχημοσύνας.” (WA 57)

    Anacharasis having been asked how one might not become and alcoholic, said: “If they cast their eyes towards the shameful acts of drunks.”

  58. Ἀνάχαρσις θαυμάζειν ἔφη πῶς οἱ Ἕλληνες ἀρχόμενοι μὲν ἐν μικροῖς πίνουσι, πληρωθέντες δὲ μεγάλοις. (WA 58)

    Anacharsis said he was amazed at how the Greeks begin drinking in small cups, but use big ones once they are full.

  59. Ἀνάχαρσις ἐρωτηθεὶς εἰ εἰσὶν αὐλοὶ ἐν Σκύθαις εἶπεν· “ἀλλ’ οὐδὲ ἄμπελος.” (WA 59)

    Anacharsis having been asked if there are auloi in Scythia, said: “No, but vineyards neither.”

  60. Ἀνάχαρσις ἐρωτηθεὶς ὁπότεροι πλείους εἰσὶν οἱ ζῶντες ἢ οἱ νεκροὶ ἔφη· “τοὺς ἐμπλέοντας ποῦ τίθης;” (WA 60)

    Ἀνάχαρσις ἐρωτηθεὶς πότεροι πλείους εἰσίν, οἱ ζῶντες ἢ οἱ νεκροί, ἔφη· „τοὺς οὖν πλέοντας ποῦ τίθης;“ (GV 130)

    Anacharsis having been asked which were more plentiful, the living or the dead, said: “So where are you putting those in the sea?”

  61. Ἀνάχαρσις ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος Ἀττικοῦ ὅτι Σκύθης ἐστὶν “ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν ὄνειδος,” εἶπεν, “ἡ πατρίς, σὺ δὲ τῆς πατρίδος.” (WA 61)

    Anacharsis having been insulted by an Athenian that he was Scythian, said: “My fatherland may be an insult to me, but you are an insult to your fatherland.”

  62. Ἀνάχαρσις ἐρωτηθεὶς τί ἐστιν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ φαῦλον ἔφη· “γλῶσσα.” (WA 62)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς τί ἐστιν ἐν ἀνθρώποις ἀγαθόν τε καὶ φαῦλον ἔφη· „γλῶσσα“. (GV 131)

    [Anacharsis] having been asked what is both good and bad in humanity, said: “Speech.”

  63. Ὁ αὐτὸς κρεῖττον εἶναι ἔφη ἕνα φίλον ἔχειν πολλῶν ἄξιον ἢ πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. (WA 63)

    Ὁ αὐτὸς κρεῖττον ἔφη εἶναι ἕνα φίλον ἔχειν πολλοῦ ἄξιον ἢ πολλοὺς μηδενὸς ἀξίους. (GV 132)

    [Anacharsis] said it was better to have one friend of great worth than to have many of no worth.

  64. <Ὁ> αὐτὸς τὴν ἀγορὰν ὡρισμένον τόπον ἔφη εἰς τὸ ἀλλήλους ἀπαντᾶν καὶ πλεονεκτεῖν. (WA 64)

    [Anacharsis] said that the marketplace is a place marked out for meeting and cheating one another.

  65. Ὁ αὐτὸς ὑπὸ μειρακίου παρὰ πότον ὑβρισθεὶς ἔφη· “μειράκιον, ἐὰν <νέος> ὢν τὸν οἶνον μὴ φέρῃς γέρων γενόμενος [τὸ] ὕδωρ οἴσεις.” (WA 65)

    Ὁ αὐτὸς ὑπὸ μειρακίου παρὰ πότον ὑβρισθεὶς ἔφη· „μειράκιον· ἐὰν νέος ὢν τὸν οἶνον μὴ φέρῃς, γέρων γενόμενος τὸ ὕδωρ οἴσεις.“ (GV 133)

    [Anacharsis] having been insulted by a drunken youth said: “Whippersnapper! If you can’t hold your wine when you’re young, when you’re old you’ll carry water.”

  66. Ἀνάχαρσις ἔφασκε μὴ ἐκ τῶν λόγων τὰ πράγματα, ἀλλ’ ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους κρατεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκεν τῶν λόγων τὰ πράγματα συντελεῖσθαι πέφυκεν, ἀλλ’ ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους. (WA 66)

    Ὁ αὐτὸς ἔφασκε μὴ ἐκ τῶν λόγων τὰ πράγματα, ἀλλ’ ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους κρατεῖν· οὐ γὰρ ἕνεκεν τῶν λόγων τὰ πράγματα συντελεῖσθαι, ἀλλ’ ἐκ τῶν πραγμάτων τοὺς λόγους. (GV 134)

    [Anacharsis] said not to control things by words, but to control words by things; for the things are not put together by the words, but the words to fit the things.

  67. Ὁ αὐτὸς ἔλεγεν· “ὅταν ἐπαινῶσί με πολλοὶ τότε νομίζω μηδενὸς ἄξιος εἶναι, ὅταν δὲ ὀλίγοι σπουδαῖος ἄνθρωπος.” (WA 67)

    Ὁ αὐτὸς ἔλεγεν· „ὅταν ἐπαινῶσί με πολλοί, τότε νομίζω μηδενὸς ἄξιος εἶναι· ὅταν δὲ ὀλίγοι, σπουδαῖος ἄνθρωπος.“ (GV 135)

    [Anacharsis] said: “Whenever many are praising me, I consider myself nobody worthy; but whenever few are, an important person.”

  68. <Ὁ> αὐτὸς φιλόσοφος ἐπῄνει τὸν γλώσσης καὶ κοιλίας αἰδοῖ κρατοῦντα καὶ μάλιστα γλώσσης. (WA 68)

    Ὁ αὐτὸς ἐπῄνει τὸν γλώσσης καὶ κοιλίας καὶ αἰδοίων κρατοῦντα καὶ μάλιστα γλώσσης· ὅπερ δὴ καὶ ἐν τῷ ὑπνοῦν ἐδείκνυεν· ἑστιαθεὶς γάρ ποτε παρὰ Σόλωνι καὶ καθεύδων ὤφθη τὴν δεξιὰν χεῖρα ἔχων ἐπὶ τοῦ στόματος, τὴν δὲ ἀριστερὰν ἐπὶ τῶν ὑπὸ γαστέρα, ταύτῃ δηλῶν, ὡς πολλῷ μεῖζόν ἐστι γλώσσης κρατεῖν ἢ τῶν ὑπὸ γαστέρα. (GV 136)

    [Anacharsis] used to praise those who had control of their tongue and belly and privates, and most of all the tongue; indeed he even proved this in his sleep; for he came to stay with Solon and he was seen sleeping holding his right hand over his mouth, and his left over his genitals, showing by this, how much more important it is to control the tongue than the genitals.

  69. Ὁ αὐτὸς λοιδορούμενος ὑπό τινος ὅτι Σκύθης εἴη ἔφη· “γένει, ἀλλ’ οὐχὶ τρόποις· [ἐν ἤθεσι γὰρ ἡ σοφία].” (WA 69)

    Ὁ αὐτὸς λοιδορούμενος ὑπό τινος, ὅτι Σκύθης εἴη, ἔφη· „γένει, ἀλλ’ οὐχὶ τοῖς τρόποις· [ἐν ἤθεσι γὰρ ἡ σοφία]“. (GV 15)

    [Anacharsis] being rebuked by someone, that he might be Scythian, said: “by birth, but not by customs; [for wisdom is in customs.]”

  70. Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί ἐστι πόλεμος ἐν ἀνθρώποις εἶπεν· “αὐτοὶ ἑαυτοῖς.” (WA 70)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τί ἐστι πολέμιον ἀνθρώποις, εἶπεν· „αὐτοὶ ἑαυτοῖς“. (GV 18)

    [Anacharsis] having been asked by someone, what is the enemy of humanity, said: “they themselves.”

  71. Ἀριστοτέλης ἐρωτηθεὶς τί ἄνθρωπος ἔχει ὅμοιον θεῷ ἔφη·”τὸ εὐεργετεῖν.” (WA 71)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, τί ἄνθρωπος ἶσον ἔχει θεῷ, εἶπε· „τὸ εὐεργετεῖν“. (GV 53)

    [Aristotle], having been asked by someone how a man is equal to a god, said: “In doing good deeds.”

  72. Ἀριστοτέλης ἐρωτηθεὶς τί ἐστιφίλος ἔφη· “μία ψυχὴ ἐν δυσὶ σώμασι.” (WA 72)

    Ἀριστοτέλης ἐρωτηθεὶς τί ἐστι φίλος ἔφη· „μία ψυχὴ ἐν δυσὶ σώμασιν οἰκοῦσα.“ (GV 137)

    Aristotle, having been asked what a “friend” is, said: “One soul dwelling in two bodies.”

  73. Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς τί τάχιστα γηράσκει εἶπε· “ χάρις.” (WA 73 = GV 138)

    [Aristotle], having been asked what grows old fastest, said: “A favor.”

  74. < Ὁ> αὐτὸς ἐν ἠθικοῖς εἶπε· “γνωσόμεθα τὴν ἡμετ́εραν φύσιν· τὸ γὰρ μὴ ἀπορεῖν ἢ θεοῦ ἐστι τοῦ πάντα εἰδότος ἢ λίθου τοῦ ἀναισθήτου καὶ μηδὲν εἰδότος.” (WA 74)

    [Aristotle] in Ethics said: “We will know our own nature: for not to know belongs to either an all-knowing god or a stupid know-nothing rock.”

  75. Ἀριστοτέλης θεασάμενος νεανίσκον κατωφρυωμένον, μηδὲν <δὲ> ἐπιστάμενον “νεανίσκε,” ἔφη, “οἷος μὲν δὴ δοκεῖς σὺ σεαυτῷ εἶναι ἐγὼ γενοίμην, οἷοςv δὲ τῇ ἀληθείᾳ ὑπάρχεις τοιοῦτοί μου οἱ ἐχθροὶ γένοιντο. (WA 75)

    Ὁ αὐτὸς θεασάμενος νεανίσκον κατωφρυωμένον, μηδὲν δὲ ἐπιστάμενον, „νεανίσκε“, ἔφη, „οἷος μὲν δοκεῖς σεαυτῷ εἶναι, ἐγὼ γενοίμην· οἷος δὲ τῇ ἀληθείᾳ ὑπάρχεις, τοιοῦτοί μου οἱ ἐχθροὶ γένοιντο.“ (GV 140)

    [Aristotle], seeing a young man being arrogant but knowing nothing, said: “Young man, I wish I were the sort of man you think yourself to be. But what sort of person you are in truth, may my enemies be such people.”

  76. Ὁ αὐτὸς τὰς εὐειδεῖς ἑταιρίδας ἔλεγε θανάσιμα μελίκρατα εἶναι (WA 76)

    Ὁ αὐτὸς τὰς εὐειδεῖς ἑταιρίδας ἔλεγε θανάσιμον μελίκρατον εἶναι. (GV 142)

    [Aristotle] called pretty female companions a fatal cocktail.

  77. Ὁ αὐτὸς ἰδὼν νεανίσκον σπουδαῖον ὄντα περὶ τὰς θέας ἔφη· “ὅρα μὴ σπουδάζων περὶ τὸ θεᾶσθαι ἑτέρους αὐτὸς ἄξιος θέας γένῃ.” (WA 77)

    Ἀριστοτέλης ὁ φιλόσοφος ἰδὼν νέον σπουδάζοντα περὶ τὰς θέας, „ὅρα“, εἶπεν, „ὦ νεανίσκε, μὴ σπουδάζων περὶ τὸ θεᾶσθαι ἑτέρους αὐτὸς μηδὲν ἄξιον σχῇς θέας“. (GV 49)

    Aristotle the philosopher, seeing a young man anxious about getting a view, said: “Watch, o young man, lest, while being anxious about viewing others, you yourself have nothing worthy of a view.”

  78. Ὁ αὐτὸς θεασάμενος μειράκιον ὡραϊζόμενον “οὐκ αἰσχύνῃ,” ἔφη, “ὅτι τῆς φύσεως ἄνδρα σε ποιησάσης ἑαυτὸν σὺ τεθήλυκας;” (WA 78)

    Ἀριστοτέλης θεασάμενος μειράκιον ὡραϊζόμενον „οὐκ αἰσχύνῃ“, ἔφη, „ὅτι τῆς φύσεως ἄνδρα σε ποιησάσης ἑαυτὸν τεθήλυκας“; (GV 144)

    [Aristotle], seeing a young man adorning himself, said: “Are you not ashamed that, when nature made you a man, you have feminized yourself?”

  79. Ἀριστοτέλης ἐρωτηθεὶς τί ἰσχυρότερόν ἐστιν ἀνδριάντος ἔφη· “ἄνθρωπος ἀναίσθητος.” (WA 79)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς τί ἰσχυρότερόν ἐστιν ἀνδριάντος εἶπεν· „ἄνθρωπος ἀναίσθητος“. (GV 145)

    [Aristotle], having been asked what is harder than a statue, said: “An unfeeling man.”

  80. Ὁ αὐτὸς εἶπε τοὺς ἀπαιδεύτους μόνῃ τῇ μορφῇ τῶν θηρίων διαφέρει. (WA 80)

    Ἀριστοτέλης εἶπε τοὺς ἀπαιδεύτους μόνῃ τῇ μορφῇ τῶν θηρίων διαφέρειν. (GV 146)

    [Aristotle] said that the uneducated differ from beasts in shape alone.

  81. Ὁ αὐτὸς ἔλεγε· “τὸν μὲν διδόντα χάριν δεῖ παραχρῆμα ἐπιλανθάνεσθαι, τὸν δὲ λαβόντα διὰ παντὸς μεμνῆσθαι.” (WA 81)

    [Aristotle] said: “It’s necessary for those giving a gift to forget immediately, and for those receiving one to remember always.”

  82. Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος διὰ τί οἱ Βυζάντιοι λάλοι εἰσὶν ἔφη· “ὅτι ἐπὶ τοῦ στόματος οἰκοῦσιν.” (WA 82)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, διὰ τί οἱ Βυζάντιοι λάλοι εἰσίν, εἶπεν· „ὅτι ἐπὶ τοῦ στόματος οἰκοῦσιν“. (GV 51)

    [Aristotle] having been asked by someone why the Byzantines are talkative, said: “Because they live at the mouth.”

  83. Ὁ αὐτὸς Θεοφράστου τινὸς καὶ Καλλισθένους μελετώντων παρ’ αὐτῷ καὶ τοῦ μὲν εὐροοῦντος ἐν τῷ λέγειν, τοῦ δὲ βραδύτερον γυμναζομένου, ᾧ μὲν ἔφησε δεῖν χαλινὸν περιτεθῆναι, ᾧ δὲ προσαχθῆναι μύωπα. (WA 83)

    Ὁ αὐτὸς Θεοφράστου ποτὲ καὶ Καλλισθένους μελετώντων παρ’ αὐτῷ καὶ τοῦ μὲν εὐροοῦντος ἐν τῷ λέγειν, τοῦ δὲ βραδύτερον γυμναζομένου ᾧ μὲν ἔφησε δεῖν χαλινὸν περιτεθῆναι, ᾧ δὲ προσαχθῆναι μύωπα. (GV 52)

    [Aristotle], once when Theophrastus and Callisthenes were studying at his side and the former was flowing well in speaking and the latter was practicing more slowly, said that the bridle must be placed upon the one, and the gadfly must be applied to the other.

  84. Ἀριστείδης ὁ δίκαιος ὀνειδιζόμενος ἐπὶ πενίᾳ ὑπό τινος πλουσίου εἶπεν· “ἐμοὶ μὲν ἡ πενία οὐδὲν συνιστορήσει κακόν, σοὶ δὲ ὁ πλοῦτὸς πολλά.” (WA 84)

    Ἀριστείδης ὁ δίκαιος ὀνειδιζόμενός ποτε ἐπὶ πενίᾳ εἶπεν· „ἀλλ’ ἐμοὶ μὲν ἡ πενία οὐδὲν συνιστορεῖ κακόν, σοὶ δὲ ὁ πλοῦτος πολλά“. (GV 47)

    Aristides the Just being reproached when he was in poverty, said: “But my poverty suggests nothing bad, while your wealth suggests much.”

  85. Ὁ αὐτὸς ἀκούσας ὅτι τὰς εἰκόνας αὐτοῦ κατέβαλον οἱ Ἀθηναῖοι “ἀλλ’ οὐ τὴν ἀρετήν,” ἔφη, “δι’ ἣν ἐκείνας ἀνέστησαν.” (WA 85)

    Ὁ αὐτὸς ἀκούσας, ὅτι τὰς εἰκόνας αὐτοῦ κατέβαλον οἱ Ἀθηναῖοι, „ἀλλ’ οὐ τὴν ἀρετήν,“ ἔφη, „δι’ ἣν ἐκείνας ἀνέστησαν“. (GV 48)

    [Aristides], hearing that the Athenians had destroyed the statues of him, said: “But not the virtue they erected them on account of.”

  86. Ὁ αὐτὸς θεασάμενός τινα ταῖς τοῦ πατρὸς ἀπειλαῖς ἀχθόμενον εἶπε· “μὴ εἰς τοὺς λόγους αὐτοῦ ἀπόβλεπε, μειράκιον, ἀλλ’ εἰς τὰ σπλάγχνα.” (WA 86)

    Ὁ αὐτὸς θεασάμενός τινα ταῖς τοῦ πατρὸς ἀπειλαῖς ἀχθόμενον εἶπε· „μὴ εἰς τοὺς λόγους αὐτοῦ ἀπόβλεπε, μειράκιον, ἀλλ’ εἰς τὰ σπλάγχνα“. (GV 54)

    [Aristotle], seeing someone grieved at the threats of his father, said: “Do not pay heed to his words, young man, but to his heart.”

  87. Ὁ αὐτὸς εἶπε τοὺς ἀπαιδεύτους ἐν τοῖς ζῶσι νεκροὺς περιπατεῖν. (WA 87)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη τοὺς ἀπαιδεύτους ἐν τοῖς ζῶσι νεκροὺς περιπατεῖν. (GV 55)

    [Aristotle] said that the uneducated walk about as corpses among the living.

  88. Ὁ αὐτὸς συνηδομένου τινὸς αὐτῷ ὅτι Ἀλέξανδρον <μαθητὴν> ἔχει “ἐκείνῳ,” ἔφη, “συνήδου ὅτι Ἀριστοτέλην ὑφηγητὴν ἔχει.” (WA 88)

    Ὁ αὐτὸς συνηδομένου τινὸς αὐτῷ, ὅτι Ἀλέξανδρον μαθητὴν ἔχει, „ἐκείνῳ“, ἔφη, „συνήδου, ὅτι Ἀριστοτέλην ὑφηγητὴν ἔχει.“ (GV 56)

    [Aristotle], when someone was rejoicing with him, because he had Alexander as a student, said: “Rejoice with that man, because he has Aristotle as a teacher.

  89. Αἴσωπος ὀνειδιζόμενος ὅτι χαλεπὴν ἔχει τὴν ὄψιν “μή μου τὸ εἶδος,” ἔφη, “ἀλλ’ εἰς τὸν νοῦν πρόσεχε.” (WA 89)

    Aesop having been insulted that he was ugly, said: “Don’t pay attention to my body, but to my mind.”

  90. Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς ἀγόμενος ὑπὸ τοῦ δεσπότου εἰς μυλῶνα ἠρώτα “τί με ἄγεις;” ὁ δὲ εἶπεν· “ἵνα χρήσιμος γένῃ·” “τί οὖν,” φησίν, “οὐ καὶ τοὺς υἱούς σου ἐνθάδε ἄγεις;” (WA 90)

    Αἴσωπος ὁ λογοποιὸς ἀγόμενος ὑπὸ τοῦ δεσπότου εἰς μυλῶνα ἠρώτα· „τί με ἄγεις;“ ὁ δὲ εἶπεν· „ἵνα χρήσιμος γένῃ“· „τί οὖν“, φησίν, „οὐχὶ καὶ τοὺς υἱούς σου ὧδε ἄγεις;“ (GV 124)

    Aesop the writer of fables, being led by his master to the mill-house, asked: “Why are you leading me?” And he said, “So that you may become useful.” [Aesop] responded: “So why do you not also lead your sons this way?”

  91. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ὑπό τινος διὰ τί τὰ αὐτομάτως φυόμενα ἐκ γῆς ταχεῖαν ἔχει τὴν αὔξησιν, τὰ δὲ σπειρόμενα καὶ φυτευόμενα βραδέως αὔξεται εἶπεν· “ὅτι τῶν μὲν <ἡ γῆ> μήτηρ ἐστί, τῶν δὲ μητρυιά.” (WA 91)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ὑπό τινος διὰ τί τὰ αὐτομάτως ἐκ γῆς φυόμενα ταχεῖαν τὴν αὔξησιν ἔχει, τὰ δὲ σπειρόμενα καὶ φυτευόμενα βραδέως αὔξεται εἶπεν· „ὅτι <ἡ γῆ> τῶν μὲν μήτηρ ἐστί, τῶν δὲ μητρυιά.“ (GV 125)

    [Aesop], being asked by someone why the things that sprout of their own accord from the earth have a quick growth, but the things that are sown and planted grow slowly, said: “Because <the earth> is the mother of some things and the step-mother of others.”

  92. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος τί τῶν ζῴων ἐστὶ σοφώτατον εἶπε· “τῶν μὲν χρησίμων μέλισσα, τῶν δὲ ἀχρήστων ἀράχνη.” (WA 92)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί τῶν ζῴων ἐστὶ σοφώτατον εἶπεν· „τῶν μὲν χρησίμων μέλισσα, τῶν δὲ ἀχρήστων ἀράχνη.“ (GV 126)

    [Aesop], having been asked by someone what animal is the wisest, said: “Of the useful ones, the bee, and of the useless ones, the spider.”

  93. Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς πότερον τοῖς ἀνθρώποις ἐστὶ κακὸν εἶπεν· “ ὅτε πάντες πάντα ποιῶσι.” (WA 93)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς πότε τοῖς ἀνθρώποις ἔσται κακῶς εἶπεν· „ὅταν πάντες πάντα ποιῶσιν“. (GV 127)

    [Aesop], having been asked when it will be bad for mortals, said: “When everyone does everything.”

  94. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ὑπό τινος πῶς ἂν μεγίστη ταραχὴ ἐν ἀνθρώποις γενήσεται ἔφη· “εἰ οἱ τετελευτηκότες ἀναστάντες ἀπαιτοῖεν τὰ ἴδια.” (WA 94)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ὑπό τινος πῶς ἂν μεγίστη ταραχὴ γένοιτο ἐν ἀνθρώποις ἔφη· „εἰ οἱ τετελευτηκότες ἀναστάντες ἀπαιτοῖεν τὰ ἴδια.“ (GV 128)

    [Aesop], being asked by someone how a great disturbance could happen among mortals, said: “If the dead, rising up, should ask for their belongings.”

  95. Ἀντισθένης ἔφησεν εἶναι τοὺς πόνους ὁμοίους κυσί· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς ἀσυνήθεις δάκνουσι. (WA 95)

    Ἀντισθένης τοὺς πόνους ἔφησεν ὁμοίους εἶναι κυσί· καὶ γὰρ ἐκεῖνοι τοὺς ἀσυνήθεις δάκνουσιν. (GV 1)

    Antisthenes said that tasks are like dogs: for they too bite those unfamiliar with them.

  96. Ὁ αὐτὸς Διονυσίου λυπομένου ὅτι θνητός ἐστιν “ἀλλὰ σύ γε,” ἔφη, “προελθόντος τοῦ χρόνου λυπηθήσῃ μηδέπω ἀποθνήσκων.” (WA 96)

    Ὁ αὐτὸς Διονυσίου λυπουμένου, ὅτι θνητός ἐστιν, „ἀλλὰ σύ γε“, ἔφη, „προελθόντος τοῦ χρόνου λυπηθήσῃ, ὅτι μηδέπω ἀποθνήσκεις“. (GV 5)

    When Dionysius was lamenting that he would die some day, [Antisthenes] said “for you, as time marches on, you will lament that you have not yet died.”

  97. Ὁ αὐτὸς πυνθανομένου τοῦ τυράννου τί δήποτε οὐχ οἱ πλούσιοι πρὸς τοὺς σοφοὺς ἀπίασιν, ἀλλ’ ἀνάπαλιν εἶπεν· “ὅτι οἱ σοφοὶ μὲν ἴσασιν ὧν ἐστιν αὐτοῖς χρεία πρὸς τὸν βίον, οἱ δὲ οὐκ ἴσασιν ἐπεὶ μᾶλλον χρημάτων ἢ σοφίας ἐπεμελοῦντο.” (WA 97)

    Ὁ αὐτὸς πυνθανομένου τοῦ τυράννου, τί δήποτε οὐχ οἱ πλούσιοι πρὸς τοὺς σοφοὺς ἀπίασιν, ἀλλ’ ἀνάπαλιν, εἶπεν· „ὅτι οἱ σοφοὶ μὲν ἴσασιν ὧν ἐστιν αὐτοῖς χρεία πρὸς τὸν βίον, οἱ δ’ οὐκ ἴσασιν, ἐπεὶ μᾶλλον χρημάτων ἢ σοφίας ἐπεμελοῦντο.“ (GV 6)

    [Antisthenes] was asked by a tyrant, why the rich don’t seek out the wise, but instead the opposite happens, he said: “The wise know what things they need in life, but the rich do not know, since they consider things better than wisdom.”

  98. <Ὁ> αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος πῶς ἂν προσέλθοι τῇ πολιτείᾳ εἶπε· “μήτε λίαν ἐγγὺς ἵνα μὴ κατακαῇ μήτε πόρρω ἵνα μὴ ῥιγῇ.” (WA 98)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, πῶς ἂν προσέλθοι πολιτείᾳ, εἶπεν· μήτε λίαν ἐγγύς, ἵνα μὴ κατακαῇ, μήτε πόῤῥω, ἵνα μὴ ῥιγοῖ. (GV 8)

    [Antisthenes] was asked by someone, how the government of a city should be approached, he said: “not too close, so that you won’t get burned, but not too far either, so that you won’t freeze.”

  99. Ὁ αὐτὸς ἔφη τὴν ἀρετὴν βραχύλογον εἶναι, τὴν δὲ κακίαν ἀπέραντον. (WA 99)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη τὴν ἀρετὴν βραχύλογον εἶναι, τὴν δὲ κακίαν ἀπέραντον. (GV 12)

    [Antisthenes] said that virtue is succinct, but vice is voluminous.

  100. Ὁ αὐτὸς θεασάμενος πίνακι <ἐγ>γεγραμμένον Ἀχιλλέα Χείρωνι τῷ κενταύρῳ διακονούμενον “εὖ γε, ὦ παιδίον,” εἶπεν,” ὅτι παιδείας ἕνεκεν διακονούμενον καὶ θηρίῳ διακονεῖν ὑπέμεινας.” (WA 100)

    Ὁ αὐτὸς θεασάμενος ἐν πίνακι γεγραμμένον τὸν Ἀχιλλέα Χείρωνι τῷ Κενταύρῳ διακονούμενον, „εὖ γε, ὦ παιδίον“, εἶπεν, „ὅτι παιδείας ἕνεκεν καὶ θηρίῳ διακονεῖν ὑπέμεινας.“ (GV 11)

    When [Antisthenes] saw a tablet engraved with a drawing of Achilles serving Chiron the Centaur, he said: “Well done, child, that on account of child-rearing you’ve patiently endured to serve even a beast.”

  101. Ἀνάχαρσις ἀστραγαλίζων καὶ ἐπιτιμηθεὶς διὰ τί παίζει ἔφη ὅτι· “ὥσπερ τὰ τόξα διὰ παντὸς τεταμένα ῥήξεται, ἐπὰν δὲ ἀνεθῇ εὔχρηστα γίνεται πρὸς τὰς ἐν τῷ βίῳ χρείας, οὕτως καὶ ὁ λογισμὸς ἐπὶ τῷ αὐτῷ μένων κάμνει.” (WA 101)

    Ὁ αὐτὸς ἀστραγαλίζων καὶ ἐπιτιμηθείς, διότι παίζει, ἔφη· „ὥσπερ τὰ τόξα διὰ παντὸς τεταμένα ῥήσσεται, ἐπὰν δὲ ἀνεθῇ, εὔχρηστα γίνεται πρὸς τὰς ἐν τῷ βίῳ χρείας, οὕτω καὶ ὁ λογισμὸς ἐπὶ τῶν αὐτῶν μένων κάμνει“. (GV 17)

    [Anacharsis] was playing knucklebones, and being rebuked on account of his playing, said: “Just as a bow stretched too far breaks, but one relaxed, becomes useful to the matters of life, thus also we should treat the reasoning which remains toiling upon itself.”

  102. Ὁ αὐτὸς ὀνειδιζόμενος ὅτι Σκύθης ἐστὶν ἔφη· “καὶ γὰρ τὰ ῥόδα ἐν ἀκάνθαις φύεται, ἀλλ’ ἡδονῇ καὶ κάλλει διαφέρει.” (WA 102)

    Ὁ αὐτὸς ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος, ὅτι Σκύθης ἐστίν, εἶπεν· „καὶ γὰρ τὰ ῥόδα ἐν ἀκάνθαις φύεται, ἀλλ’ ἐν ἡδονῇ καὶ κάλλει διαφέρει.“ (GV 22)

    [Anacharsis] being reproached by someone, on account of being Scythian, said: “The rose too is grown in thorns, but in pleasure and beauty distinguishes itself.”

  103. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ποῖός ἐστι θάνατος χαλεπώτερος ἔφη· “ὁ τῶν εὐτυχούντων.” (WA 103)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος, ποῖός ἐστι θάνατος χαλεπώτερος, εἶπεν· „ὁ τῶν εὐτυχούντων“. (GV 21)

    [Anacharsis] having been asked by someone, for whom death is harder, said: “the fortunate.”

  104. Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος παραγενόμενος εἰς Ῥόδον ἐσοφίστευεν· ἐλθόντος οὖν ποτε Δημοσθένους εἰς Ῥόδον καὶ ἀσπασαμένου αὐτὸν καὶ δραχμαῖς χιλίαις τιμήσαντος δεξάμενος τὰ χρήματα ἐδάκρυσε· τοῦ δὲ παρακαλοῦντος αὐτῷ θαρρεῖν ἴσως καὶ κάθοδον αὐτῷ διὰ τῆς σπουδῆς πέμπειν. (WA 104)

    Αἰσχίνης ὁ ῥήτωρ ἐκπεσὼν τῆς πατρίδος παραγενόμενος εἰς Ῥόδον ἐσοφίστευεν· ἐλθόντος οὖν ποτε τοῦ Δημοσθένους εἰς Ῥόδον καὶ ἀσπασαμένου αὐτὸν καὶ δραχμαῖς χιλίαις τιμήσαντος, δεξάμενος τὰ χρήματα ἐδάκρυσε· τοῦ δὲ παρακαλοῦντος αὐτὸν θαῤῥεῖν, ἴσως καὶ κάθοδον αὐτῷ διὰ τῇς σπουδῆς πέμπειν· „οὐ μέλλω“, ἔφη, „δακρύειν τοιαύτης πατρίδος ἐστερημένος, ἐν ᾗ καὶ οἱ ἐχθρεύοντές εἰσι τοιοῦτοι, ὥστε καὶ βοηθεῖν βούλεσθαι“; (GV 62)

    Aeschines the orator, having been banished from his fatherland, went to Rhodes and was giving lectures. Then, when Demosthenes once came to Rhodes and embraced him and honored him with 1,000 drachmas, accepting the money he began to weep. But when this man was encouraging him to be brave, and perhaps to take part in a return from exile for him due to his eagerness, he said: “I do not hesitate to weep when I am deprived of such a fatherland, in which even my enemies are such that they wish to help.”

  105. <Σ>ωρανὸς ὁ ζωγράφος βουλόμενος τὴν ἀναίδειαν ὑποτυπῶσαι ἔγραψεν αὐτὴν γυναῖκα ἐπὶ πυρὸς καθημένην. (WA 105)

    Soranos the life-painter wanting to sketch something shameless drew his wife seated upon a fire.

  106. <Σ>ωσιγένης χαλεπώτερον εἶπε τοῦ κατηγορεῖν τὸ ἀπολογεῖσθαι· τὸν μὲν γὰρ κατηγοροῦντα μόνον δεῖ πεῖσαι, τὸν δὲ ἀπολογούμενον καὶ μεταπεῖσαι. (WA 106)

    Σωσιγένης χαλεπώτερον εἶπε τοῦ κατηγορεῖν τὸ ἀπολογεῖσθαι· „τὸν μὲν γὰρ κατηγοροῦντα μόνον δεῖ πεῖσαι, τὸν δὲ ἀπολογούμενον καὶ μεταπεῖσαι“. (GV 533)

    Sosigenes said that it was more difficult to defend a charge than to accuse: “For in accusing it’s only necessary to persuade, but in defending a charge it’s also necessary to change that persuasion.”

  107. Σκύθης ἀνὴρ γυμνὸς ὑπαντήσας τινὶ ψύχους ὄντος ἰσχυροῦ> ἐρωτηθεὶς εἰ ῥιγοῖ ἔφησεν· “οὔ·” τοῦ δὲ θαυμάσαντος ἀντερώτησεν ὁ Σκύθης εἰ ἐκεῖνος τὸ μέτωπον ῥιγοῖ· ἀρνησαμένου δὲ αὐτοῦ εἶπεν· “ἐγὼ τοίνυν ὅλος εἰμὶ μέτωπον.” (WA 107)

    Σκύθης ἀνὴρ γυμνὸς ὑπαντήσας τινὶ ψύχους ὄντος ἰσχυροῦ ἐρωτηθεὶς εἰ ῥιγοῖ ἔφη· „οὔ“. τοῦ δὲ θαυμάσαντος ἀντηρώτησεν ὁ Σκύθης εἰ ἐκεῖνος τὸ μέτωπον ῥιγοῖ· ἀρνησαμένου δὲ αὐτοῦ εἶπεν· „ἐγὼ τοίνυν ὅλος εἰμὶ μέτωπον.“ (GV 534)

    Scythes having encountered a naked man when it was bitterly cold asked if he might shiver, he said: “No.” So being amazed Scythes asked him in return if his forehead might shiver; but he answered no and said: “Thus I am all forehead.”

  108. Στρατώνικος ἰατρὸν κολακεύων ἔλεγεν· “ἐπαινῶ σου τὴν ἐμπειρίαν ὅτι οὐκ ἐᾷς τοὺς ἀρρώστους κατασαπῆναι τάχιον αὐτοὺς τοῦ ζῆν ἀπαλλάσσων.” (WA 108)

    Stratonicus flattering a doctor said: “I applaud your wisdom, that you don’t allow the sick to rot but quickly free them from their life.”

  109. Σοφὸς τοὺς συκοφάντας πολιτικοὺς ἔφησε λύκους εἶναι. (WA 109)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη τοὺς συκοφάντας πολιτικοὺς λύκους εἶναι. (GV 66)

    [Arcesilaus] said that sycophants are political wolves.

  110. Ὑπό τινος δόλου σοφὸς ὀνειδιζόμενος ἐπὶ τῷ ἀξιώματι μὴ τιμηθῆναι εἶπεν· “ἐμοὶ μὲν ἀξίωμα ὑπάρχει ἡ παιδεία, σοὶ δὲ δόξα ὑπάρχει ἡ ἀφροσύνη.” (WA 110)

  111. Χειμαζόμενος σοφὸς ἐν τῇ θαλάσσῃ ἠρώτησε τὸν κυβερνήτην πόσου εἶεν πάχους οἱ τῆς νηὸς τοῖχοι, τοῦ δὲ φήσαντος δακτύλων δύο ἔφη· “τοσοῦτον ἀπέχομεν τοῦ βίου.” (WA 111)

  112. Σοφῶν βούλευμα ὑπὲρ χεῖρας πολλάς. (WA 112)

  113. Τιμόθεος ἔφη· “ὥσπερ τοῖς νοσοῦσιν οἱ ἰατροὶ σωτῆρές εἰσιν οὕτω καὶ τοῖς ἀδικουμένοις οἱ νόμοι.” (WA 113)

    Τιμόθεος ἔφη· „ὥσπερ τοῖς νοσοῦσιν οἱ ἰατροὶ σωτῆρές εἰσιν, οὕτω καὶ τοῖς ἀδικουμένοις οἱ νόμοι.“ (GV 537)

    Timotheus said: “Just as doctors are saviors of the sick, thus also laws are saviors of the wronged.”

  114. Τιμόθεος ἔφη τῆς αὐτῆς ἁμαρτίας εἶναι τὸ μὴ διδόναι οἷς δεῖ· καὶ τὸ διδόναι οἷς μὴ δεῖ. (WA 114)

    Σωκράτης εἶπε τῆς αὐτῆς ἁμαρτίας εἶναι τὸ διδόναι, οἷς μὴ δεῖ, καὶ τὸ μὴ διδόναι, οἷς δεῖ. (GV 477)

    Socrates said that the same wrong is done by giving to those who one should not, as by not giving to those who one should.

  115. Τίμων ὁ μισάνθρωπος καταληφθείς ποτε εἰς ἐρημίαν καὶ τοῦ καταβαλόντος εἰπόντος “ὡς ἡδὺ ἡ ἐρημία,” ἔφη, “εἰ μὴ σύ γε παρῆς.” (WA 115)

    Τίμων ὁ μισάνθρωπος καταληφθείς ποτε εἰς ἐρημίαν καὶ τοῦ καταλαβόντος αὐτὸν εἰπόντος· „ὦ Τίμων, ὡς ἡδὺ <ἡ> ἐρημία!“ εἶπεν· „εἰ μὴ σύγε παρῆς.“ (GV 535)

    Timon the misanthrope, when he had escaped to solitude and someone caught up to him saying, “O Timon, how sweet <the> solitude!”, said: “If only you weren’t here.”

  116. Ὁ αὐτὸς στοιχεῖα ἔφη δύο τῶν κακῶν εἶναι ἀπληστίαν καὶ φιλοδοξίαν. (WA 116, cf. GV 536)

    [Timon] said there are two components of evil: “Greed and a desire for fame.”

  117. Σόλων ὁ σοφὸς ἐρωτῶντος αὐτόν τινος πῶς ἂν μὴ γένοιτο ἀδίκημα εἶπεν· “εἰ ὁμοίως ἀγανακτοῖεν ἐπὶ τοῖς ἀδικήμασιν οἱ μὴ ἀδικούμενοι τοῖς ἀδικουμένοις.” (WA 117 = GV 501)

    Solon the wise man, when someone asked him how wrongs could not happen, said: “If those who are not wronged would be equally vexed as those who are wronged at the wrongs done.

  118. Ὁ αὐτὸς ἐπιτιμωμένου ὑπ’ αὐτοῦ τινος ἐπὶ τῷ κυβεύειν καὶ λέγοντος περὶ μικροῦ παίζειν εἶπεν· “ἀλλὰ τό γε ἔθος οὐ μικρὸν κακόν.” (WA 118, cf. GV 502)

    When someone was rebuked by [Solon] for playing at dice and said that he played for a small amount, he said: “But your character, at any rate, is no small thing.”

  119. Ὁ αὐτὸς ἐκείνην <εἶπεν> ἄριστα διοικεῖσθαι τὴν πόλιν ἐν ᾗ τοὺς ἀγαθοὺς συμβαίνει τιμᾶσθαι, κάκιστα δὲ οἰκεῖσθαι ἐν ᾗ τοὺς κακούς. (WA 119, cf. GV 503)

    [Solon] said that that city is managed best in which it happens that the good are honored, but that that one is managed worst in which the bad are.

  120. Σιμωνίδης νεανίσκου τινὸς αὐτὸν παρακαλοῦντος γράψαι ἐγκώμιον αὐτῷ, χάριν γὰρ αὐτῷ ἕξειν, “δύο μοι,” εἶπεν, “ὦ βέλτιστε, κιβώτια ὑπάρχει καὶ εἰς μὲν τὸ ἓν τὰς χάριτας ἀποτίθεμαι, εἰς δὲ τὸ ἕτερον ἀργυρίδιον· ὅταν οὖν ἀνοίξω αὐτὰ βουλόμενος χρῆσθαι, τὸ μὲν [γὰρ] τοῦ ἀργυρίου πλῆρες εὑρίσκω, τὸ δὲ τῶν χαρίτων κεκενωμένον.” (WA 120)

    Ὁ αὐτὸς νεανίσκου τινὸς αὐτὸν παρακαλοῦντος γράψαι ἐγκώμιον αὐτοῦ, χάριν γὰρ αὐτῷ ἕξειν, „δύο μοι“, εἶπεν, „ὦ βέλτιστε, κιβώτια ὑπάρχει· καὶ εἰς μὲν τὸ ἓν τὰς χάριτας ἀποτίθεμαι, εἰς δὲ τὸ ἕτερον ἀργυρίδιον· ὅταν οὖν ἀνοίξω αὐτὰ βουλόμενος χρῆσθαι, τὸ μὲν τοῦ ἀργυρίου πλῆρες εὑρίσκω, τὸ δὲ τῶν χαρίτων κεκενωμένον.“ (GV 513)

    [Simonides], when some young man asked him to write an encomium of him, for he would consider it a favor for him, he said: “O good man, I have two boxes. And into the one I put favors, and into the other, silver coin. Then whenever I open them wanting to make use of them, I find the one full of silver, and the other empty of any favors.”

  121. Ὑπερίδης ἔφη δεῖν τὸν ἀγαθὸν ἐπιδείκνυσθαι ἐν μὲν τοῖς λόγοις ἃ φρονεῖ, ἐν δὲ τοῖς ἔργοις ἃ ποιεῖ. (WA 121 = GV 538)

    Hyperides said that it was necessary for the virtuous to show by words, that which they think, but by works, that which they do.

  122. Ὑπερίδης ἔφη κακῶν ἀνθρώπων φεύγειν φιλίαν καὶ ἀγαθῶν ἔχθραν. (WA 122, cf. GV 460 attr. [Pythagoras])

    Ὁ αὐτὸς ἔλεγε φεύγειν κακῶν φιλίαν καὶ ἀγαθῶν ἔχθραν. (GV 460)

    Hyperides said that to avoid bad things is goodwill and to avoid good things is hatred.

  123. Φίλιππος ἐρωτηθεὶς τίς αὐτῷ τὸν ὀφθαλμὸν ἐξέκοψεν εἶπεν· “ὁ τῆς Ἐλλάδος ἔρως.” (WA 123)

    Φίλιππος ἐρωτηθεὶς τίς αὐτῷ τὸν ὀφθαλμὸν ἐξέκοψεν, εἶπεν· „ὁ τῆς Ἑλλάδος ἔρως.“ (GV 539)

    Philip, having been asked who knocked out his eye, said: “The desire for Greece.”

  124. Ὁ αὐτὸς κατεάξας τὴν κλεῖδα ἐν πολέμῳ καὶ πολλὰ αἰτούμενος χρήματα ὑπὸ τοῦ θεραπεύοντος αὐτὸν ἰατροῦ παίξας εἶπεν [ἐν] αὐτῷ· “ἕως τὴν κλεῖδα ἔχεις ταμιεύου θεραπεύων <σεαυτόν>.” (WA 124)

    Ὁ αὐτὸς κατεάξας τὴν κλεῖν ἐν πολέμῳ καὶ πολλὰ αἰτούμενος χρήματα ὑπὸ τοῦ θεραπεύοντος αὐτὸν ἰατροῦ παίξας εἶπε πρὸς αὐτόν· „ἕως τὴν κλεῖν ἔχεις, ταμιεύου σεαυτόν.“ (GV 540)

    [Philip], having broken his collar bone in war and being asked for much money by the doctor tending him, jokingly said to him: “As long as you have the key, dispense for yourself.”

  125. Ὁ αὐτὸς λέγοντος αὐτῷ τινὸς ὅτι Ἀθηναῖοι αὐτὸν μισοῦσιν εἶπε· “καὶ γὰρ αἱ ἐν Μακεδονίᾳ γυναῖκες.” (WA 125)

    Ὁ αὐτὸς λέγοντος αὐτῷ τινος ὅτι Ἀθηναῖοι αὐτὸν μισοῦσιν εἶπε· „καὶ γὰρ αἱ ἐν Μακεδονίᾳ γυναῖκες.“ (GV 541)

    [Philip], when someone told him that the Athenians hate him, said: “So too do the women in Macedonia.”

  126. Ὁ αὐτὸς παραγενομένων αὐτῷ ἐκ Μιλήτου πρεσβευτῶν ἀπρεπῶν “χαῖρετε,” ἔφη, “Κάρες·” τῶν δὲ εἰπόντων· “οὐκ ἐσμὲν Κάρες, ἀλλ’ Ἴωνες” “χαίρετε τοίνυν,” ἔφη, “Καρίωνες.” (WA 126)

    Ὁ αὐτὸς παραγενομένων πρὸς αὐτὸν ἐκ Μιλήτου πρεσβευτῶν ἀπρεπῶν „χαίρετε“ ἔφη „Κᾶρες“· τῶν δὲ εἰπόντων· „οὐκ ἐσμὲν Κᾶρες, ἀλλ’ Ἴωνες“ „χαίρετε τοίνυν“ ἔφη „Καρίωνες.“ (GV 542)

    [Philip], when some unseemly ambassadors from Miletus came to him, he said: “Greetings Carians.” And when they said, “We are not Carians but Ionians”, he said: “So greetings, little Care-ions.”

  127. Ὁ αὐτὸς μετὰ τὸ καταστρέψασθαι τὰ περὶ τὴν Μακεδονίαν ἔθνη παρακαλούμενος ὑπὸ τῆς μητρὸς Εὐριδίκης σχολάχειν ἤδη ἐν Μακεδονίᾳ ἔφη· “ἐποίησα ἄν, ὦ μῆτερ, ὃ ἐκέλευσας εἰ μὴ ἑώρων τοὺς σχολάζοντας τοῖς ἀσχολουμένοις ὑποτασσομένους.” (WA 127)

    Ὁ αὐτὸς μετὰ τὸ καταστρέψασθαι <τὰ> περὶ τὴν Μακεδονίαν ἔθνη παρακαλούμενος ὑπὸ τῆς μητρὸς Εὐρυδίκης σχολάζειν ἤδη ἐν Μακεδονίᾳ ἔφη· „ἐποίησα ἄν, ὦ μῆτερ, ὃ ἐκέλευσας, εἰ μὴ ἑώρων τοὺς σχολάζοντας τοῖς ἀσχολουμένοις ὑποτασσομένους.“ (GV 543)

    [Philip], after subduing the nations around Macedonia, being summoned by his mother Eurydice to rest at this point in Macedonia, said: “I would have done, mother, what you commanded, if I did not now see those resting being subject to those who are busy.”

  128. Φίλιππος ὁ βασιλεὺς ἔλεγε· “τὸν βασιλέα δεῖ μνημονεύειν ὅτι ἄνθρωπος ὢν ἐξουσίαν εἴληφεν ἰσόθεον ἵνα προαιρῆται μὲν καλὰ καὶ θεῖα, φωνῇ δὲ ἀνθρωπίνῃ χρῆται.” (WA 128)

    Ο αὐτὸς ἔλεγε τὸν βασιλέα δεῖν μνημονεύειν ὅτι ἄνθρωπος ὢν ἐξουσίαν εἴληφεν ἰσόθεον, ἵνα προαιρῆται μὲν καλὰ καὶ θεῖα, φωνῇ δὲ ἀνθρωπίνῃ χρῆται. (GV 545)

    [Philip] said that a king should remember that, although a man, he has taken authority equal to a god, in order that he may prefer good and godly things but employ a human voice.

  129. Φίλιππος τὸν πλούσιον καὶ ἀπαίδευτον εἶναι ἔφησε ῥύπον περιηργυρωμένον. (WA 129, cf. GV 546)

    Philip said that the wealthy and uneducated person is silver-plated filth.

  130. Φιλιστίων ὁ τῶν κωμῳδιῶν ποιητὴς ἀκούσας ὅτι τέθνηκε Μένανδρος ἔφη· “οἴμοι ὅτι ἀπώλεσά μου τὴν ἀκόνην.” (WA 130, cf. GV 517 attr. Sophocles)

    Philistion, the poet of comedies, when he heard that Menander had died, said: “I despair that the whetstone of my poems has died.”

  131. Φιλιστίων ἐρωτηθεὶς ἐκ τῶν στρογγύλων καὶ μακρῶν ποῖά εἰσιν ἀσφαλῆ ἔφη· “τὰ νεωλκούμενα.” (WA 131, cf. Ath.8.350b attr. Stratonicus, DL 1.8.104 attr. Anacharis)

    Philistion having been asked out of the roundships and longships what kind is safest, said: “Those on shore.”

  132. Φιλόξενος ὁ ποιητὴς εἰπόντος τινὸς διὰ τί Σοφοκλῆς χρηστὰς παρεισάγει τὰς γυναῖκας, [Σοφοκλῆς] αὐτὸς δὲ φαύλας εἶπεν ὅτι· “ Σοφοκλῆς μὲν οἵας δεῖ εἶναι τὰς γυναῖκας λέγει, ἐγὼ δὲ οἷαί εἰσιν.” (WA 132)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς διὰ τί αὐτὸς μὲν ποιεῖ τὰ ἤθη τῶν ἀνθρώπων χρηστά, Εὐριπίδης δὲ φαῦλα „ὅτι“ ἔφη „ἐγὼ μέν, οἵους ἔδει εἶναι, τοὺς ἀνθρώπους ποιῶ, ἐκεῖνος δέ, ὁποῖοί εἰσιν.“ (GV 518)

    When [Sophocles] was asked why he depicted the character of people as good and Euripides as bad, said: “Because I depict men that should exist, and that man depicts those that do.

  133. Φιλόξενος ἔφη τῶν ἀνθρωπων τὰς ἀκοὰς τῇ γλώσσῃ συντετρῆσθαι· πρὶν γὰρ ἢ καλῶς ἀκοῦσαι σπουδάζειν αὐτοὺς ἅπερ οὐκ ἐπίστανται πρὸς ἄλλους λέγειν. (WA 133)

    Φιλόξενος ἔφησε τῶν ἀνθρώπων τὰς ἀκοὰς τῇ γλώσσῃ συντετρῆσθαι· πρὶν γὰρ ἢ καλῶς ἀκοῦσαι, σπουδάζειν αὐτοὺς ἅπερ οὐκ ἐπίστανται πρὸς ἄλλους λέγειν. (GV 547)

    Philoxenus said that peoples’ ears are cleared out by their tongue; for before one hears well, they eagerly tell others that which they do not know.

  134. Φιλόξενος παρῄνει τοῖς γνωρίμοις προτιμᾶν τῶν γονέων τοὺς διδασκάλους ὅτι οἱ μὲν γονεὶς τοῦ ζῆν μόνον, οἱ δὲ διδάσκαλοι καὶ τοῦ καλῶς ζῆν αἴτιοι γενόνασιν. (WA 134)

  135. Ὁ αὐτὸς ἰδὼν μειράκιον ἐρυθριᾶσαν ἔφη· “ θάρρει· τοιοῦτον γὰρ ἔχει ἡ ἀρετὴ τὸ χρῶμα.” (WA 135 = GV 548)

    [Philoxenus] seeing a young man blushing, said: “Cheer up! For virtue holds this color.”

  136. <M>αίνεται δὲ ὅστις βροτῶν φίλους νομίζει [τοὺς] τῆς ψυχῆς> ὑπερτέρους. (WA 136)

  137. Ὦ τέκνον, οὐδεῖς δυστυχεῖ τοῖσι φίλοις, εὕρημα γὰρ τὸ χρῆμα γίνεται τόδε· κοινῇ μετασχεῖν τἀγαθοῦ καὶ τοῦ κακοῦ. (WA 137)

  138. <Κ>ακοῦ γὰρ ἀνδρὸς ἐστὶ τοὺς καινοὺς φίλους τιμᾶν, ἀτιμάζειν δὲ τοὺς παλαιτέρους. (WA 138)

  139. Φίλων μάλιστ’ ἐμαυτὸν οὐκ αἰσχύνομαι· ὡς πᾶς τίς αὐτὸν τοῦ πέλας μᾶλλον φιλεῖ. (WA 139)

  140. Οὐκ ἔστι παισὶ τοῦδε κάλλιον γέρας ἢ πατρὸς ἐσθλοῦ κἀγαθοῦ πεφυκέναι. (WA 140)

  141. Οὐκ ἔστι παισὶ τοῦδε κάλλιον γέρας ἢ πατρὸς ἐσθλοῦ κἀγαθοῦ πεφυκέναι. (WA 141)

  142. Zῆθι, ὦ ἄνθρωπε, μὴ μόνον ἵνα φάγῃς καὶ πίῃς, ἀλλ’ ἵνα τὸ [εὖ] ζῆν καὶ τὸ ζῆν καταχρήσῃ. (WA 142)

    Live, o mortal, not only to eat and drink, but for a good life and a life well-spent.

  143. Ζητεῖν δεῖ ἄνδρα καὶ γυναῖκα κατὰ πάντα τὴν ἀπαλλαγὴν τοῦ βίου ποιμάνοντα. (WA 143)

  144. Χρύσιππος ἐρωτηθεὶς “διὰ τί λιτὸς εἶ ἔχων χρήματα πολλά;” εἶπε· “τὸ μέλλον οὐκ εἰδὼς ἴνα ἐάν τι γένηται μὴ ξενίζωμαι.” (WA 144)

  145. Χρύσιππος οὐκ ἠξίου λέγειν τοῖς γινομένοις τὸ “τίς οἶδεν” ἀλλ’ ὅτι ὁ πάντως τοῦτο ἦν ἄμεινον. (WA 145)

  146. Χαβρίας ἔλεγεν φοβερώτερον εἶναι στρατόπεδον ἐλάφων ἡγουμένου λέοντος ἢ λεόντων ἡγουμένης ἐλάφου. (WA 146, cf. GV 555)

    Chabrias said that a lion commanding an army of deer was more terrifying than a deer commanding lions.

  147. Χαβρίας καταλαβών [τινας] ἐπὶ στρατοπέδου δύο φύλακας καθεύδοντας ἀπέκτεινεν εἰπών· “οἵους κατέλαβον τοιούτους καὶ κατέβαλον.” (WA 147, cf. GV 556)

    Chabrias having found two guards sleeping in the camp, killed them, saying: “If I find people like that, I strike them down like this.”

  148. Χαβρίας εἰπόντος τινὸς “ὁ φίλος σε λάθρα λοιδορεῖ” εἶπε· “μὴ ἔλεγχε αὐτὸν ἵνα μὴ φανερῶς αὐτὸ μέλλῃ ποιεῖν.” (WA 148, cf. GV 557)

    Chabrias having been told by someone: “A friend secretly hates you”, said: “Don’t expose them, so that they’re not forced to do it openly.”

  149. Χαβρίας ὑπὸ πονηροῦ πολλὰ λοιδορηθεὶς ἔφη· “κάλλιστα ἐποίησας μηδέν σοι τῶν προσόντων παραλιπών.” (WA 149 = GV 558)

    Chabrias having been insulted by a very worthless person, said: “You did excellently in leaving out not a single one of your qualities.”

  150. Χαβρίας ἐρωτηθεὶς ποταπὸς τῷ γένει ἔφη· “κοσμογενής.” (WA 150)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ποταπὸς τῷ γένει ἐστὶν εἶπε· „κοσμογενής.“ (GV 559)

    [Chabrias] having been asked where he was descended from, said: “I was descended from the cosmos.”

  151. Χαβρίας ἐρωτηθεὶς τίνα ἐστὶ τὰ ἐν Ἅιδου εἶπεν· “οὔτε ἐγὼ πεπόρευμαι οὔτε τῶν ἐκεῖσέ τινι συντετύχηκα.” (WA 151)

    Chabrias having been asked who is in Hades, said: “I’ve never gone nor have I met anyone there.”

  152. Χείλων ὁ σοφὸς λυπουμένου τινὸς ἐπὶ τοῖς ἑαυτοῦ κακοῖς εἶπεν· “εἰ τὰ πάντων κατανοήσεις ἔλλατον ἐπὶ τοῖς ἑαυτοῦ δυσφορήσεις.” (WA 152)

    Χίλων ὁ σοφὸς λυπουμένου τινὸς ἐπὶ τοῖς ἑαυτοῦ κακοῖς εἶπεν· „εἰ τὰ πάντων κατανοήσαις, ἔλαττον <ἂν> ἐπὶ τοῖς σαυτοῦ δυσφορήσαις.“ (GV 549)

    Chilon the sage, when someone was grieving at his own evils, said: “If you should observe the affairs of everyone, you would bear your own with less pain.”

  153. Ὁ αὐτὸς ἀκούσας τινὸς εἰπόντος ὡς οὐδεὶς αὐτῷ ἐχθρὸς εἴη οὐκ ἔχειν εἶπεν οὐδὲ φίλον. (WA 153, cf. GV 551)

    [Chilon], having heard someone say that he had no enemy, said that he also had no friend.

  154. Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί κράτιστον ἐν βίῳ εἶπε· “τὸ μηδὲν ἄγαν.” (WA 154 = GV 552)

    [Chilon] having been asked by someone what is best in life, said: “Doing ‘nothing in excess.’”

  155. Χείλων Αἰσώπου πυθομένου τι εἴη ποιῶν Ζεὺς εἶπε· “τὰ μὲν ὑψηλὰ ταπεινοῖ, τὰ δὲ ταπεινὰ ὑψοῖ.” (WA 155)

    Χίλων Αἰσώπου πυθομένου τί εἴη ποιῶν ὁ Ζεὺς εἶπε· „τὰ μὲν ὑψηλὰ ταπεινοῖ, τὰ δὲ ταπεινὰ ὑψοῖ.“ (GV 553)

    Chilon having been asked by Aesop what Zeus might be doing, said: “He might be debasing the exalted, or he might be exalting the debased.”

  156. Χείλων πυθομένου τινὸς τί διαφέρουσιν οἱ πεπαιδευμένοι τῶν ἀπαιδεύτων ἔφη· “ἐλπίσιν ἀγαθαῖς.” (WA 156)

    Chilon having been asked by someone how the educated differ from the uneducated, said: “In their good hopes.”

  157. Χείλων ἐρωτηθεὶς τί δύσκολόν ἐστιν ἔφη· “ μάλιστα τὸ ἀπόρρητα σιωπῆσαι καὶ σχολὴν εὖ διαθέσθαι καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι φέρειν.” (WA 157)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς τί δύσκολόν ἐστιν ἔφη· „μάλιστα τὸ τὰ ἀπόῤῥητα σιωπῆσαι καὶ σχολὴν εὖ διαθέσθαι καὶ ἀδικούμενον δύνασθαι φέρειν.“ (GV 554)

    [Chilon], having been asked what is hard to bear, said: “Especially to stay silent about secrets, to manage one’s leisure well, and to be able to bear injustice.”

  158. Ὁ αὐτὸς φιλάργυρον ἱδὼν ἐκφερόμενον ἔφη· “οὗτος βίον ἀβίωτον ζήσας ἑτέροις βίον κατέλιπεν.” (WA 158)

    Ὁ αὐτὸς ἐπὶ ἐκφοράν ποτε παραγενόμενος φιλαργύρου „οὗτος“ ἔφη „ζήσας ἀβίωτον βίον ἑτέροις ἀπολέλοιπεν βίον“. (GV 213)

    [Demosthenes], once being present at the funeral of an avaricious man, said: “This man, after living a lifeless life, has left behind a life for others.”

  159. Ψιττακὸς ὁ φιλόσοφος τοὺς τῶν ἀνθρώπων ἀγαθοὺς θεοῦ τι μέρος ἔλεγεν ἔχειν. (WA 159)

    Ψιττακὸς ὁ φιλόσοφος τοὺς ἀγαθοὺς τῶν ἀνθρώπων θεοῦ τι μέρος ἔλεγεν ἔχειν. (GV 560)

    Psittacus the philosopher said that good people have some divine portion.

  160. Ψιττακὸς ἔλεγε μὴ φιλήσαντα κρινεῖν, ἀλλὰ κρίναντα φιλεῖν καὶ μισεῖν λόγον, ἀλλ’ οὐ πάθος. (WA 160)

    Ψιττακὸς ἔλεγε μὴ φιλήσαντα κρίνειν, ἀλλὰ κρίναντα φιλεῖν, καὶ μισεῖν λόγῳ, ἀλλ’ οὐ πάθει. (GV 561)

    Psittacus said not to judge someone while being a friend, but to be a friend while judging them, and to hate with reason, not because of circumstance.

  161. Χείλων εἶπε· “μὴ πολλὰ λάλει, διαμαρτήσεις γάρ· [εἰ δὲ μὴ, ἀκούσῇ ἐφ’ οἷς λυπηθήσῃ].” “Μὴ ἀπείλει τοῖς ἐλευθέροις· οὐ γὰρ δίκαιον.” “Μὴ κακολόγει τὸν πλησίον· <εἰ δὲ μὴ, ἀκούσῇ ἐφ’ οἷς λυπηθήσῃ>.” “Ἐπὶ τὰ δεῖπνα τῶν φίλων βραδέως πορεύου, ἐπὶ δὲ τὰς ἀτυχίας ταχύ.” “Γάμους εὐτελεῖς ποιοῦ.” “Τὸν [δὲ] τετελευτηκότα μακάριζε.” “Πρεσβύτερον σέβου.” “Τὸν τὰ ἀλλότρια περιεργαζόμενον μίσει.” (WA 161)

    Chilon said: “Don’t speak too much, for you will make a grave mistake; [and if not, you will hear painful things].”

  162. “Φίλων παρόντων καὶ ἀπόντων μέμνησο.” “Μήτ’ ὄψιν καλλωπίζου, τοῖς δὲ ἐπιτηδεύμασιν ἴσθι καλός.” “Μὴ πλούτει κακῶς.” “Μή σε διαβαλλέτω λόγος καὶ τοὺς πίστεως κεκοινωνηκότας.” “Ἀργὸς μὴ ἴσθι, μηδ’ ἂν πλουτῇς.” (WA 162a)

  163. “Ὃ μέλλεις ποιεῖν μὴ πρόλεγε, ἀποτυχὼν γὰρ γελασθήσῃ [ἀπράγματα κατηγορία].” (WA 162b)

  164. <”Ἐπισφαλὲς προπέτεια.” “Κέρδος αἰσχρὸν φύσεως κατηγορία.”> “Ἀεὶ αἱ μὲν ἡδοναὶ θνηταί, αἱ δὲ τιμαὶ ἀθάνατοι.” “Εὐτυχῶν μέτριος ἴσθι, δυστυχῶν δὲ φρόνιμος.” “Ἀτυχίαν κρύπτε ἵνα μὴ τοὺς ἐχθρούς σου εὐφράνῃς.” (WA 162c)

  165. “Μὴ ὀνείδιζε.” “Μίσει τὸ ταχὺ λαλεῖν· ἄνοια γάρ.” “Μήτε εὐήθης ἴσθι μήτε κακοήθης.” Ἀνάξιον ⟦δὲ εἰς⟧ ἄνδρα μὴ ἐπαίνει δὲ πλοῦτον.” “Πείσας λάβε, μὴ βιασάμενος [ἐπισφαλὲς προπετία κέρδος αἰσχρὸν φύσεως].” (WA 162d)

  166. Ὡρίων ὁ φιλόσοφος εἶπεν· “ὅπερ σὺ μισεῖς παρ’ ἑτέρων σοι γενέσθαι τοῦτο εἰς ἑτέρους μὴ ποίει.” (WA 163)

    Ὡρίων ὁ φιλόσοφος εἶπεν· „ὅπερ σὺ μισεῖς παρ’ ἑτέρων σοὶ γενέσθαι, τοῦτο εἰς ἑτέρους μὴ ποίει.“ (GV 562)

    Orion the philosopher said: “Whatever you hate others doing to you, you should not do to others.”

  167. Ὡρίων ἰδὼν νεανίαν φιλοπονοῦντα ἔφη· “κάλλιστον ὄψον τῷ γήρατι ἀρτύεις.” (WA 164)

    <Ὡ>ρίων ἰδὼν νεανίαν φιλοπονοῦντα ἔφη· „κάλλιστον ὄψον τῷ γήρατι ἀρτύεις.“ (GV 563)

    Orion, seeing a youth who loved his job, said: “You’re preparing a beautiful dish for your old age.”

  168. Ὁ μετὰ βοηθείας εἰς τὸν λίθον τὸν πόδα προσκόψας ἐκτὸς βοηθείας πάντως ὑπάρχων [οὐ] προσκόπτειν μόνον ἀλλ’ ἀποθνήσκειν ἤμελλεν. (WA 165)

  169. Ἀρίστιππος ὁ Κυρηναῖος πλέων εἰς Ἀθήνας ἐναυάγησε καὶ ὑποληφθεὶς ὑπὸ Ἀθηναίων ἐκρατήθη· <ὡς> ἠρωτήθη τί μέλλει εἰς Κυρήνην ἐπανελθῶν λέγειν καὶ τοὺς οἰκείους ἔφη· “τοιαῦτα ἐφόδια κτᾶσθαι ἵνα καὶ ναυαγοῦσι συνοίχεται.” (WA Suppl. 1)

    Ἀρίστιππος, ὁ Κυρηναῖος φιλόσοφος, πλέων εἰς Ἀθήνας ἐναυάγησεν καὶ ὑποληφθεὶς ὑπ’ Ἀθηναίων ὡς ἠρωτήθη, τί μέλλει εἰς Κυρήνην ἐπανελθὼν λέγειν πρὸς τοὺς οἰκείους, ἔφη· „τοιαῦτα ἐφόδια κτᾶσθαι, ἃ καὶ ναυαγοῦσι συν<εκ>νήχεται“. (GV 23)

    Aristippus the Cyrenian philosopher was shipwrecked sailing into Athens, and having been taken in by the Athenians and asked what he intended to tell his friends back home after returning to Cyrene, said: “to procure the sorts of travel provisions, which will float together with a shipwreck.”

  170. Ὁ αὐτὸς παρὰ τῶν μαθητῶν λαμβάνειν ἔφασκε μισθόν· οὐ γὰρ ὅπως τὸν βίον ἐπανορθώσῃ, ἀλλ’ ὅπως ἀεὶ μάθωσιν εἰς τὰ καλὰ δαπανᾶν. (WA Suppl. 2)

    Ὁ αὐτὸς παρὰ τῶν μαθητῶν λαμβάνειν ἔφασκε μισθόν, οὐχ ὅπως τὸν βίον ἐπανορθώσῃ, ἀλλ’ ὅπως ἐκεῖνοι μάθωσιν εἰς τὰ καλὰ δαπανᾶν. (GV 24)

    [Aristippus] said he took a fee from his students, not to correct their life, but so that they would learn that they can put their money towards fine things.

  171. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος τί ἐν τῷ βίῳ ἐστὶ θαυμαστὸν “ἄνθρωπος ἐπιεικής,” εἶπε, “καὶ μέτριος ὅτι ἐν πολλοῖς ὑπάρχων μοχθηροῖς οὐ διέστραπται.” (WA Suppl. 3)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος, τί θαυμαστόν ἐστιν ἐν βίῳ <εἶπεν>· „ἄνθρωπος ἐπιεικὴς καὶ μέτριος, ὅτι ἐν πολλοῖς ὑπάρχων μοχθηροῖς οὐ διέστραπται“. (GV 26)

    [Aristippus] being asked, what is amazing in life, said: “a person who is fair and moderate, since being among many wretched leaders they were unable to be twisted.”

  172. Ὁ αὐτὸς ἀνθρώπου αὐτὸν ἀδικήσαντος καὶ περιφεύγοντος καὶ ἀπαντᾶν διατρεπομένου συντυχὼν ἅπαξ εἶπεν· “οὐ σὲ χρὴ ἐμὲ φεύγειν, ἀλλ’ ἐμὲ σὲ ὄντα φαῦλον.” (WA Suppl. 4)

    Ὁ αὐτὸς ἀνθρώπου αὐτὸν ἀδικήσαντος καὶ περιφεύγοντος καὶ ἀπαντᾶν διατρεπομένου συντυχὼν ἅπαξ εἶπεν· „οὐ σὲ χρὴ ἐμὲ φεύγειν, ἀλλ’ ἐμὲ σὲ ὄντα φαῦλον“. (GV 27)

    [Aristippus] having happened upon a man who was unjust and hiding from him and altogether in the wrong, once said: “You don’t need to hide from me, but me from your being so low.”

  173. Ὁ αὐτὸς ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος ὅτι Κυρηναῖος ὑπάρχων εἰς τὰ πατρῷα πεφυγάδευται, “ναί,” εἶπε, “νεανίσκε, μεγάλα με ἡ πατρὶς ἠδίκησεν ἐκ τῆς Λιβύης εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐκβάλλουσα.” (WA Suppl. 5)

    Ὁ αὐτὸς ὀνειδιζόμενος ὑπό τινος, ὅτι Κυρηναῖος ὑπάρχων ἐκ τῆς πατρίδος πεφυγάδευται, „καί“, εἶπε, „νεανίσκε, μεγάλα με ἡ πατρὶς ἠδίκησεν ἐκ τῆς Λιβύης με εἰς τὴν Ἑλλάδα ἐκβαλοῦσα“. (GV 28)

    [Aristippus] was being being reproached by someone, that the Cyrenian leaders had banished him from their homeland, and said: “Yes, young man! My homeland did a great wrong in casting me out of Libya and into Greece.”

  174. Ὁ αὐτὸς ἔφη δεῖν ἐθίζειν ἀπὸ ὀλίγων ζῆν ἵνα μηδὲν αἰσχρὸν χρημάτων ἕνεκεν πράττωμεν. (WA Suppl. 6)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη δεῖν ἐθίζειν ἀπὸ ὀλίγων ζῆν, ἵνα μηδὲν αἰσχρὸν χρημάτων ἕνεκεν πράττωμεν. (GV 29)

    [Aristippus] said that it was necessary to be used to living with little, so that we might not do anything shameful on account of money.

  175. Ὁ αὐτὸς Πλάτωνος εἰσελθόντος εἰς αὐτὸν μαλακῶς ἔχοντα καὶ πυθομένου πῶς διάγοι ἔφη τὸν μὲν σπουδαῖον καὶ πυρέττοντα καλῶς ἔχειν, τὸν δὲ φαῦλον καὶ μὴ πυρέττοντα κακῶς. (WA Suppl. 7)

    Ὁ αὐτὸς Πλάτωνος εἰσελθόντος πρὸς αὐτὸν μαλακῶς ἔχοντα καὶ πυθομένου, πῶς διάγει, ἔφη τὸν μὲν σπουδαῖον καὶ πυρέττοντα καλῶς ἔχειν, τὸν δὲ φαῦλον καὶ μὴ πυρέττοντα κακῶς. (GV 30)

    Once, Plato approached [Aristippus] when he had a fever and asked, “How are you?”, and he said: “Those who are good and feverish are well, but those who are bad and feverless are ill.”

  176. Ὁ αὐτὸς καλοῦντος τινὸς ἀνθρώπῳ τινὶ ὃτι λαβὼν ἀργύριον οὐκ ἀπέδωκε “σαυτῷ δέ,” φησίν, “ οὐκ ἐγκαλεῖς εἰ μὴ ὀρθῶς ἐδοκίμασας ᾧ ἐδίδους;” (WA Suppl. 8)

    Ὁ αὐτὸς ἐγκαλοῦντός τινος ἀνθρώπῳ τινί, ὅτι λαβὼν ἀργύριον οὐκ ἀπέδωκε, „σαυτῷ δέ“, φησίν, „οὐκ ἐγκαλεῖς, εἰ μὴ ὀρθῶς ἐδοκίμασας, ᾧ ἐδίδους;“ (GV 31)

    [Aristippus] on being accused by someone, that he took money and didn’t give it back, said: “Are you not accused by yourself, if you didn’t choose rightly, o giver?”

  177. Ὁ αὐτὸς καθόλου τὸ εὔχεσθαι τὰ ἀγαθὰ καὶ τὸ αἰτεῖν τι παρὰ τοῦ θεοῦ ἔφη γελοῖον εἶναι· οὐ γὰρ τοὺς ἰατροὺς ὅταν ἄρρωστος αἰτῇ τι βρωτὸν ἢ ποτὸν τότε διδόναι, ἀλλ’ ὅταν αὐτοῖς δοκήσῃ συμφέρειν. (WA Suppl. 9)

    Ὁ αὐτὸς καθόλου τὸ εὔχεσθαι τὰ ἀγαθὰ καὶ ἀπαιτεῖν τι παρὰ τοῦ θεοῦ ἔφη γελοῖον εἶναι· οὐ γὰρ τοὺς ἰατροὺς ὅταν ἄῤῥωστος αἰτῇ τι βρωτὸν ἢ ποτόν, τότε διδόναι, ἀλλ’ ὅταν αὐτοῖς δοκήσῃ συμφέρειν. (GV 32)

    [Aristippus] said that to pray for something good and demand it from god is generally laughable; for doctors do not give the sick food or drink whenever they ask for it, but whenever they think it will help them.

  178. Ὁ αὐτὸς ὁρκίζοντός τινος παῖδα χρηστὸν γενέσθαι καὶ δίκαιον εἰς αὐτὸν εἶπεν· “ὅρκωσον αὐτὸν καὶ γραμματικὸν γενέσθαι καὶ μουσικὸν καὶ ὅρα εἰ ἔσται μηδὲν μαθῶν τῶν τοιοῦτων.” (WA Suppl. 10)

    Ὁ αὐτὸς ὁρκίζοντός τινος παῖδα χρηστὸν γενέσθαι καὶ δίκαιον εἰς αὐτὸν εἶπεν· „ὅρκωσον αὐτὸν καὶ γραμματικὸν καὶ μουσικὸν γενέσθαι καὶ ὅρα, εἰ ἔσται μηδὲν μαθὼν τῶν τοιούτων“. (GV 33)

    [Aristippus], when an enslaved person was swearing to become good and just, said: “Swear to become a grammarian and musician and see, if you ever learn these things.”

  179. Ὁ αὐτὸς εἶπεν· “ὥσπερ τὰ σώματα ἡμῶν τρεφόμενα μὲν αὔξεται, γυμναζόμενα δὲ στερεοῦται οὕτως καὶ ἡ ψυχὴ μελετῶσα μὲν αὔξεται, καρτεροῦσα δὲ βελτίων γίνεται.” (WA Suppl. 11)

    Ὁ αὐτὸς εἶπεν· „ὥσπερ τὰ σώματα ἡμῶν τρεφόμενα μὲν αὔξεται, γυμναζόμενα δὲ στερεοῦται, οὕτω καὶ ἡ ψυχὴ μελετῶσα μὲν αὔξεται, καρτεροῦσα δὲ βελτίων γίνεται“. (GV 34)

    [Aristippus] said: “Just as our bodies are grown by nourishment, but strengthened by exercise, thus also the soul is grown by thinking, but becomes better by patience.”

  180. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ὑπὸ Δίωνος τοῦ τυράννου πότε παύσεται αἰτῶν αὐτὸν ἒφη· “ ὅταν καὶ σὺ διδούς· τοῦτο δὲ ὅταν μὴ εὐαρεστῶμεν ἀλλήλοις.” (WA Suppl. 12)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπὸ Διονυσίου τοῦ τυράννου, πότε παύσεται αἰτῶν αὐτόν, „ὅτε“, ἔφη, „καὶ σὺ διδούς· τοῦτο δὲ ἔσται, ὅταν μὴ εὐαρεστήσωμεν ἀλλήλοις“. (GV 35)

    [Aristippus] having been asked by the tyrant Dionysius, when he would stop begging, said: “Whenever you also stop giving; but you’ll be able to do this, when we’re not pleasing to one another.”

  181. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος τί αὐτῷ περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίας ἔφη· “τὸ ἀδεῶς τοῖς ἐντυγχάνουσιν ὁμιλεῖν.” (WA Suppl. 13)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθείς, τί αὐτῷ περιγέγονεν ἐκ φιλοσοφίας, ἔφη· „τὸ ἀδεῶς τοῖς ἐντυγχάνουσιν ὁμιλεῖν“. (GV 36)

    [Aristippus] having been asked, what advantage he’d gained from philosophy, said: “Effortlessly keeping company with anyone I meet.”

  182. Ὁ αὐτὸς οὐκ ὀλίγα χρήματα παρὰ Διονυσίου [καὶ ] μετὰ τὸν ἀπόπλουν λαβὼν καὶ διὰ ταῦτα ἐπιβουλεύεσθαι μέλλων ὑπὸ τῶν ναυτῶν μεταβὰς ἐκ τοῦ μέσου τῆς νηὸς παρ’ ἕνα τοῖχον ἐκέλευσε ἐκκενωθῆναι τὰ ἀγγεῖα ἐπὶ τῶν σανίδων ὡς ἀριθμεῖν τὸ ἀργύριον ἐσπουδακέναι, περινεύσας δὲ ἐξέβαλλεν αὐτὸ εἰς τὸν βυθόν· τῶν δὲ ναυτῶν ἐπὶ τούτῳ δυσφορησάντων εἶπε· “λυσιτελεῖ δι’ ἐμὲ τὸ ἀργύριον ἀπολέσθαι ἢ ἐμὲ δι’ αὐτό.” (WA Suppl. 14)

    Ὁ αὐτὸς οὐκ ὀλίγα χρήματα παρὰ Διονυσίου [καὶ] μετὰ τὸν ἀπόπλουν λαβὼν καὶ δι’ αὐτὰ ἐπιβουλεύεσθαι μέλλων ὑπὸ τῶν ναυτῶν, μεταβὰς ἐκ τοῦ μέσου τῆς νηὸς παρ’ ἕνα τοῖχον ἐκέλευσε ἐκκενωθῆναι τὰ ἀγγεῖα ἐπὶ τῶν σανίδων ὡς ἀριθμεῖν τὸ ἀργύριον ἐσπουδακώς, περινεύσας δὲ ἐξέβαλεν αὐτὸ εἰς τὸν βυθόν· τῶν δὲ ναυτῶν ἐπὶ τούτῳ δυσφορησάντων εἶπε· “λυσιτελεῖ δι’ ἐμὲ τὸ ἀργύριον ἀπολέσθαι ἢ ἐμὲ δι’ αὐτό.” (GV 39)

    [Aristippus] had taken a lot of money from Dionysius when sailing back and because of this the sailors were plotting against him, so he moved from the middle of the boat to one side and ordered them to empty the money out onto the benches as though they could immediately count the money, but instead he turned around and threw it into the deep; and with the sailors being furious at this, he said: “Better to lose the money because of me than to lose me because of the money.”

  183. Ὁ αὐτὸς μεταπεμπομένου πολλάκις αὐτὸν τοῦ πατρὸς ὡς οὐχ ὑπήκουσε γράψαντος ὅτι πωλήσει αὐτὸν κατὰ τοὺς πατρικοὺς νόμους ἀντέγραψεν ὀλίγον ἔτι περιμεῖναι χρόνον· καὶ <γὰρ> πλείονος ἄξιον γενόμενον πλείονος πωλήσειν. (WA Suppl. 15)

    Ὁ αὐτὸς μεταπεμπομένου πολλάκις αὐτὸν τοῦ πατρός, ὡς οὐχ ὑπήκουσεν γράψαντος, ὅτι πωλήσει αὐτὸν κατὰ τοὺς πατρίους νόμους, ἀντέγραψεν ὀλίγον ἔτι περιμεῖναι χρόνον· καὶ <γὰρ> πλείονος ἄξιον γενόμενον πλείονος πωλήσειν. (GV 42)

    [Aristippus] was being sent for by his father repeatedly, but since he did not obey, his father wrote that he would sell him into slavery in accordance with the parental laws; so Aristippus wrote back to wait a little while longer: for becoming more worthy he would be able to be sold for more.

  184. Ὁ αὐτὸς μέλλων ἐντυγχάνειν Φαρναβάζῳ τῷ βασιλέως σατράπῃ καὶ λέγοντός τινος αὐτῷ “θάρσει, ὦ Ἀρίστιππε” ἔφη· “εἴ τι ἕτερον λέγεις λέγε, ἐξ οὗ δὲ ἐγὼ Σωκράτει ὡμίλησα οὐδενὸς ἀνδρὸς ὁμιλίαν ηὐλαβήθην.” (WA Suppl. 16)

    Ὁ αὐτὸς μέλλων ἐντυγχάνειν Φαρναβάζῳ, τῷ βασιλέως σατράπῃ, [καὶ] λέγοντός τινος αὐτῷ· „θάρσει, ὦ Ἀρίστιππε“, ἔφη· „εἴ τι ἕτερον ἔχεις, λέγε· ἐγὼ δὲ, ἐξ οὗ Σωκράτει ὡμίλησα, οὐδενὸς ἀνδρὸς ὁμιλίαν ηὐλαβήθην“. (GV 43)

    [Aristippus] was about to meet Pharnabazus, the king’s satrap, and someone said to him: “Cheer up, Aristippus!”, so he said: “If you have something else to say, say it; for my part, ever since I conversed with Socrates, I haven’t been wary of conversing with any other man.”

  185. Ὁ αὐτὸς παρὰ Διονυσίῳ ποτὲ τῷ τυράννῳ γυναικείων ἐσθήτων περιφερομένων ἐν τῷ συμποσίῳ τοῖς βουλομένοις ἐνδύσασθαι καὶ συμπαῖξαι ἡνδήποτε παιδιὰν καὶ τοῦ Πλάτωνος παραιτησαμένου διὰ τοιούτου στίχου” οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν ἐνδύναι πλὴν” ὁ Ἀρίστιππος εἶπε· “δός· καὶ γὰρ ἐν βακχεύμασιν οὖσα ἡ σώφρων οὐ διαφθαρήσεται.” (WA Suppl. 17)

    Ὁ αὐτὸς παρὰ Διονυσίῳ ποτὲ τῷ τυράννῳ γυναικείων ἐσθήτων περιφερομένων ἐν τῷ συμποσίῳ τοῖς βουλομένοις ἐνδύσασθαι καὶ συμπαῖξαι ἡνδήποτε παιδιὰν καὶ τοῦ Πλάτωνος παραιτησαμένου διὰ τοιούτου στίχου· (GV 41)

    οὐκ ἂν δυναίμην θῆλυν ἐνδῦναι στολὴν

    [ὁ Ἀρίστιππος] εἶπεν· δός·

    καὶ γὰρ ἐν βακχεύμασιν

    οὖσ’ ἥ γε σώφρων οὐ διαφθαρήσεται.

    When [Aristippus] was at Dionysius the tyrant’s, women’s clothes were being passed around in the symposium for those wishing to put them on and play together in some kind of game, and Plato declined with this line of verse:

    It’s not possible for me to put on a woman’s garment

    [Aristippus] said: Yield,

    For even in Bacchic rituals,

    a woman who is truly self-controlled will not be seduced.

  186. Ὁ αὐτὸς εἶπε· “καὶ εἰ μηδὲν ἄλλο ἐκ φιλοσοφίας τοῦτό μοι περιεγέγονε· τὸ τοῖς ἀποπίπτουσι κατὰ λόγον ὑπαντᾶν.” (WA Suppl. 18)

    Ὁ αὐτὸς ἔφησεν· „καὶ εἰ μηδὲν ἄλλο, ἐκ φιλοσοφίας τοῦτό μοι περιγέγονε· τὸ τοῖς προσπίπτουσι κατὰ λόγον ὑπαντᾶν.“ (GV 44)

    [Aristippus] said: “If nothing else, I’ve gained this from philosophy: to meet the things that befall me rationally.”

  187. Ἀρίστων ὁ φιλόσοφος τοὺς πλουσίους καὶ φειδωλοὺς ὁμοίους ἔφησεν εἶναι τοῖς ἡμιόνοις οἵτινες χρυσὸν καὶ ἄργυρον φέροντες χορτὸν ἐσθίουσι. (WA Suppl. 19)

    Ἀρίστων ὁ φιλόσοφος τοὺς πλουσίους καὶ φειδωλοὺς ὁμοίους ἔφησεν εἶναι τοῖς ἡμιόνοις, οἵτινες χρυσὸν καὶ ἄργυρον φέροντες χόρτον ἐσθίουσιν. (GV 120)

    Ariston the philosopher said that the wealthy and stingy are like mules, who, while carrying gold and silver, eat hay.

  188. Ὁ αὐτὸς πολυκέφαλον θηρίον εἶπε πάντα δῆμον. (WA Suppl. 20)

    Ὁ αὐτὸς πολυκέφαλον θηρίον εἶπεν πάντα δῆμον. (GV 121)

    [Ariston] said that every assembly is a many-headed beast.

  189. Ὁ αὐτὸς τοὺς τὰ γραπτὰ λέγοντας ὁμοίους ἔφησεν εἶναι τοῖς λεοντοχάσμασι τοῖς ἐπὶ τῶν κεράμων· ἐκεῖνα μὲν γὰρ ἕως ἂν βρέχῃ ῥεῖ· ὅταν δὲ παύσηται κέχηνεν· οὗτοί τε ἕως ἂν ἔχωσι γραπτὰ λέγειν εὐρόως φέρονται· ὅταν δὲ ἐκλείπῃ χάσκουσι. (WA Suppl. 21)

    Ὁ αὐτὸς τοὺς τὰ γραπτὰ λέγοντας ὁμοίους ἔφησεν εἶναι τοῖς λεοντοχάσμασι [τοῖς ἐπὶ τῶν κεράμων]· ἐκεῖνα μὲν γάρ, ἕως [μὲν] ἂν βρέχῃ, ῥεῖ· [ὅταν δὲ παύσηται, κέχηνεν· οὗτοί τε, ἕως ἂν ἔχωσι γραπτὰ λέγειν, εὐρόως φέρονται· ὅταν δὲ ἐπιλείπῃ, χάσκουσιν.] (GV 122)

    [Ariston] said that people reading written documents are like lion’s head spouts [on tiled roofs]. For those flow as long as it is wet. [But whenever it stops, they gape. And these men, as long as they have written things to read, are carried along fluently. But whenever it runs out, they gape.]

  190. Ὁ αὐτὸς παρεκελεύετο τοὺς τῶν ὑγιαινόντων πόνους ἀναδέχεσθαι ἵνα μὴ τοὺς τῶν νοσούντων ὑπομένωμεν. (WA Suppl. 22)

    Ὁ αὐτὸς παρεκελεύετο τοὺς τῶν ὑγιαινόντων πόνους ἀναδέχεσθαι, ἵνα μὴ τοὺς τῶν νοσούντων ὑπομένωμεν. (GV 123)

    [Ariston] prescribed accepting the labors of the healthy, so that we would not wait for those of the sick.

  191. Διογένης θεασάμενος πόρρωθεν προσιόντα κυρτὸν ἐπειδὴ ἐγγὺς ἐγένετο εἶπεν· “ἄνθρωπε· ᾤμην τί σε φέρειν.” (WA Suppl. 23)

    Ὁ αὐτὸς θεασάμενος πόῤῥωθεν προσιόντα κυρτόν, ἐπειδὴ ἐγγὺς ἐγένετο, εἶπεν· „ἄνθρωπε· ᾤμην τί σε φέρειν“. (GV 199)

    [Diogenes], seeing from afar a hunchbacked person approaching, when he was near said: “Sir, I thought that you were carrying something.”

  192. Ὁ αὐτὸς νοήσας ποτὲ ἐν πανδοκείῳ καὶ κινδυνεύων πυθομένου αὐτοῦ τινὸς εἰ ἀποθάνοι τίς αὐτὸν ἐκκομίσει ἔφη· “ὁ τῆς οἰκίας δεσπότης.” (WA Suppl. 24)

    Ὁ αὐτὸς νοσήσας ποτὲ ἐν πανδοχείῳ καὶ κινδυνεύων πυθομένου αὐτοῦ τινός, εἰ ἀποθάνοι, τίς αὐτὸν ἐκκομίσει, ἔφη· „ὁ τῆς οἰκίας δεσπότης“. (GV 200)

    [Diogenes], being sick once at an inn and being in danger, when someone asked him, if he should die, who would bring him out, said: “The master of the house.”

  193. Ὁ αὐτὸς ἔφη· “πάντα ἔχω τὰ ἐν ταῖς τραγῳδίαις· εἰμὶ γὰρ πτωχὸς, πλανήτης, βίον ἔχων ἐφήμερον, ἀλλ’ ὅμως τοιούτων ὑπαρχόντων τῶν κατ’ ἐμέ, ἕτοιμός εἰμι περὶ εὐδαιμονίας τῷ Περσῶν βασιλεῖ διαγωνίσασθαι.” (WA Suppl. 25)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη πάντα ἔχειν τὰ ἐν ταῖς τραγῳδίαις· εἶναί τε γὰρ πτωχός, πλανήτης, βίον ἔχων ἐφήμερον· „ἀλλ’ ὅμως τοιούτων ὑπαρχόντων τῶν κατ’ ἐμὲ ἕτοιμός εἰμι περὶ εὐδαιμονίας τῷ Περσῶν βασιλεῖ ἀγωνίσασθαι.“ (GV 201)

    [Diogenes] said that he had all the things in tragedies. For he also was a beggar, a wanderer, with a short-lived life. “But nevertheless, although such things happen to me, I am ready to contend with the king of the Persians in happiness.”

  194. Ὁ αὐτὸς παραινοῦντος αὐτῷ τινος τῶν φίλων ἤδη ὅτι ἐν γήρᾳ κἂν νῦν προσανεῖναι διὰ τὴν ἡλικίαν ὅμοιον ἔφη εἶναι· ὡς εἰ ἀγωνιζομένῳ αὐτῷ δρόμον καὶ ἤδη ἐγγίζοντι τῷ βραβείῳ προσανεῖναι τὸ τάχος παρεκελεύτο ὅτε ἔδει τοὐναντίον παραινεῖν. (WA Suppl. 26)

    Ὁ αὐτὸς παραινοῦντός τινος αὐτῷ τῶν φίλων ἤδη ὄντι ἐν γήρᾳ κἂν νῦν προσανεῖναι διὰ τὴν ἡλικίαν ὅμοιον ἔφη εἶναι, ὡς εἰ ἀγωνιζομένῳ αὐτῷ δρόμον καὶ ἤδη ἐγγίζοντι τῷ βραβείῳ προσανεῖναι τὸ τάχος παρεκελεύετο, ὅτε ἔδει τοὐναντίον ἐπιτεῖναι παραινεῖν. (GV 202)

    [Diogenes], when one of his friends was advising him, since he was now in old age, to slacken now at any rate due to his time of life, said that it was the same thing, as if he was encouraging him while competing in a race and drawing close to the prize to slacken his speed, when he should be advising the opposite, to incite him.

  195. <Δ>ημοσθένης ὀνειδίζοντος αὐτόν τινος καὶ λέγοντος· “μεθύων παραλαλεῖς” εἶπε· “σὺ δὲ οἴει με νήφοντα παραλαλεῖν.” (WA Suppl. 27)

    Ὁ αὐτὸς ὀνειδίζοντος αὐτόν τινος καὶ λέγοντος· „μεθύων παραλαλεῖς“ εἶπεν· „σὺ δὲ οἴει με νήφοντα παραλαλεῖν“. (GV 210)

    [Demosthenes], when someone was reproaching him and saying, “You are babbling while drunk”, said: “But you think that I babble while sober.”

  196. Ὁ αὐτὸς Ἐπικλέους ῥήτορος αὐτοῦ κατηγοροῦντος ἔχοντος δὲ τὴν κεφαλὴν βεβαμμένην “καὶ πῶς,” ἔφησε, “τούτῳ πιστεύετε, ὦ πολῖται, οὗ τὸ ψεῦδος ἐπὶ τῆς κεφαλῆς ἐστιν;” (WA Suppl. 28)

    [Demosthenes], when the orator Epicles criticized him despite having dyed hair, said: “And how can you trust this man, o citizens, who has a lie upon his head?”

  197. Ὁ αὐτὸς ἔφησε τοὺς νόμους δημοκρατίας νεῦρα. (WA Suppl. 29)

    Ὁ αὐτὸς ἔφησε τοὺς νόμους δημοκρατίας νεῦρα. (GV 211)

    [Demosthenes] said that the laws are the sinews of a democracy.

  198. Ὁ αὐτὸς ἑξηκονταετοῦς τινος εἰπόντος μηδεπώποτε οὐ ἀσθενῆσαι ἔφη· “ οὐδεπώποτε γὰρ ἑξηκονταετὴς ἐγένου.” (WA Suppl. 30)

    Ὁ αὐτὸς ἑξηκονταετοῦς τινος εἰπόντος μηδεπώποτε οὕτως ἀσθενῆσαι ἔφη· „οὐδεπώποτε γὰρ ἑξηκονταετὴς ἐγένου“. (GV 215)

    [Demosthenes], when a 60 year old man said that he had never been so weak, said: “For you were never 60 years old.”

  199. Ὁ αὐτὸς ἐπαινοῦντός τινος Κλέανδρον καὶ λέγοντος ὅτι ἔστιν ἀγαθὸς ῥήτωρ, ὑποκρίσει δὲ λείπεται, εἶπεν· “ὅμοιός ἐστι αὐτὸ τὸ ποιεῖν τούτῳ εἴ τις ἐπαινοίη φρέαρ, λέγει δὲ ὅτι πότιμον ὕδωρ οὐκ ἔχει.” (WA Suppl. 31)

    Ὁ αὐτὸς ἐπαινοῦντός τινος Κλέανδρον καὶ λέγοντος ὅτι ἐστὶν ἀγαθὸς ῥήτωρ, ὑποκρίσει δὲ λείπεται, εἶπεν· „ὅμοιός ἐστι ταὐτὸ ποιεῖν τούτῳ, εἴ τις ἐπαινοίη φρέαρ, λέγει δὲ ὅτι πότιμον ὕδωρ οὐκ ἔχει“. (GV 217)

    [Demosthenes], when someone was praising Cleandrus and saying that he is a good orator, but is lacking in delivery, said: “That is like doing the same thing as this, if someone should praise a well but says that it does not have drinkable water.”

  200. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ποῖον τῶν λόγων ἠγωνίσατο μᾶλλον εἶπεν· “ὃν μετ’ εὐνοίας ἠκροάσαντο μᾶλλον Ἀθηναῖοι.” (WA Suppl. 32)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ποῖον τῶν λόγων ἠγωνίσατο μᾶλλον εἶπεν· „ὃν μετ’ εὐνοίας ἠκροάσαντο <μᾶλλον> Ἀθηναῖοι“. (GV 218)

    [Demosthenes], having been asked what sort of speeches he contended with better, said: “The kind which the Athenians <more> listened to with good will.”

  201. Ὁ αὐτὸς μειρακίου τινὸς αὐτὸν προκαλουμένου εἰς μελέτην “μειράκιον,” ἔφη, “ σοὶ μὲν τοῦτο εὐκτόν ἐστιν, ἐμοὶ δὲ οἶκτον.” (WA Suppl. 33)

    Ὁ αὐτὸς μειρακίου τινὸς αὐτὸν προκαλουμένου εἰς μελέτην „μειράκιον“ ἔφη· „σοὶ μὲν τοῦτο εὐκτόν ἐστιν, ἐμοὶ δὲ οἰμωκτόν“. (GV 220)

    [Demosthenes], when some young man was inviting him to a declamation, said: “Young man, it is hoped for you to do this, but for me it is pitiable.”

  202. Ὁ αὐτὸς εὐχερῶς αὐτῷ χρήσαντός τινος ἀργύριον εἶθ’ ὁρῶν πολλοῖς αὐτὸν τὸ <αὐτὸ> ποιοῦντα εἶπεν· “οὐκέτι σοι ἔχω χάριν· νόσῳ γὰρ καὶ οὐ κρίσει τοῦτο ποιεῖς.” (WA Suppl. 34)

    Ὁ αὐτὸς εὐχερῶς αὐτῷ ἀργύριον χρήσαντός τινος εἶθ’ ὁρῶν πολλοῖς αὐτὸν τὸ αὐτὸ ποιοῦντα εἶπεν· „οὐκέτι σοι ἔχω χάριν· νόσῳ γάρ, οὐ κρίσει τοῦτο ποιεῖς“. (GV 223)

    [Demosthenes], when someone was lending him money readily, then seeing him doing the same thing for many people, said: “I am no longer grateful to you; for you are doing this out of a sickness, not out of judgment.”

  203. Ὁ αὐτὸς ἰδὼν παρὰ ποταμὸν μειράκιον κεκοσμημένον εὐειδὲς προπεπτωκὸς νύξας αὐτὸ καὶ διεγείρας εἶπεν· “οὐ φοβῇ μή τις σοι εὕδοντι μετισχίῳ ἐν δόρυ πήξῃ;” (WA Suppl. 35)

    Ὁ αὐτὸς ἰδὼν παρὰ ποταμὸν μειράκιον εὐειδὲς κεκοσμημένον προπεπτωκὸς νύξας αὐτὸ καὶ ἐγείρας εἶπεν· „οὐ φοβῇ, μή τίς τοι εὕδοντι μετισχίῳ ἐν δόρυ πήξῃ;“ (GV 224)

    [Demosthenes], seeing a beautiful, decorated young man prostrate beside a river, prodding and stirring him, said: “Are you not afraid that someone will fix his spear into your haunches while sleeping?”

  204. Ὁ αὐτὸς ὡς οἱ γνώριμοι ἔλεγον “οὐκ ἀκούσουσί σου Ἀθηναῖοι” εἶπεν· “ἀλλ’ αὐτίκα ἀκούσονται καὶ σιωπᾶν βουλόμενον οὐκ ἐάσουσιν.” (WA Suppl. 36)

    Ὁ αὐτὸς ὡς οἱ γνώριμοι ἔλεγον· „οὐκ ἀκούουσίν σου Ἀθηναῖοι“ εἶπεν· „ἀλλ’ αὐτίκα ἀκούσονται καὶ σιωπᾶν βουλόμενον οὐκ ἐάσουσιν“. (GV 225)

    [Demosthenes], when the distinguished people used to say, “The Athenians are not listening to you”, said: “But presently they will listen and will not let me be silent, although wishing it.”

  205. Ὁ αὐτὸς θορυβούντων ποτὲ τῶν δικαστῶν ἤρετο αὐτοὺς “ποταπὴ αὕτη ἡ κρίσις ἐστὶν ἐν ᾗ σιωπᾷ μὲν ὁ κρινόμενος, λέγουσι δὲ οἱ δικάζοντες;” (WA Suppl. 37)

    Ὁ αὐτὸς θορυβούντων ποτὲ τῶν δικαστῶν ἤρετο αὐτούς· „ποταπὴ αὕτη ἡ κρίσις ἐστίν, ἐν ᾗ σιωπᾷ μὲν ὁ κρινόμενος, λέγουσι δὲ οἱ δικάζοντες“; (GV 227)

    [Demosthenes], when the jury was once making an uproar, asked them: “What sort of trial is this, in which the one being judged is quiet but those judging it are speaking?”

  206. Ὁ αὐτὸς δημηγορήσας ποτὲ παρ’ Ἀθηναίοις λαμπρῶς ἔπειτα καθίσας καὶ ἰδὼν ἐξανιστάμενον Δημάδην εἶπεν· “ἀνίσταται ἡ τῶν ἡμετέρων λόγων σφύρα.” (WA Suppl. 38 = GV 228)

    [Demosthenes], once orating brilliantly among the Athenians, then having sat down and seen Demades standing up, said: “The mallet of our speeches is standing.”

  207. Ὁ αὐτὸς ἔφη πόλεως ψυχὴν εἶναι τοὺς νόμους· ὥσπερ δὲ σῶμα στερηθὲν ψυχῆς πίπτει οὕτως καὶ πόλις μὴ ὄντων νόμων καταλύεται. (WA Suppl. 39)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη πόλεως εἶναι ψυχὴν τοὺς νόμους· „ὥσπερ δὲ σῷμα στερηθὲν ψυχῆς πίπτει, οὕτω καὶ πόλις μὴ ὄντων νόμων καταλύεται“ (GV 229)

    [Demosthenes] said that the laws are the soul of a city. “And just as a body deprived of the soul falls, so also is a city dissolved when there are not laws.”

  208. Δημάδης ψήφισμα γράψας παράνομον καὶ εὐθυνόμενος ὑπὸ Λυκούργου ἐρωτήσαντος αὐτὸν ἐκείνου εἰ ὅτε ἔγραφε τὸ ψήφισμα οὐκ ἐνέβλεπεν εἰς τοὺς νόμους “οὐκ ἐνέβλεπον,” ἔφησεν, “ἐπεσκότει γὰρ αὐτοὺς τὰ Μακεδόνων ὅπλα.” (WA Suppl. 40)

    Ὁ αὐτὸς ψήφισμα γράψας παράνομον καὶ εὐθυνόμενος ὑπὸ Λυκούργου ἐρωτήσαντος αὐτὸν ἐκείνου εἰ, ὅτε ἔγραφεν τὸ ψήφισμα, οὐκ ἐνέβλεπεν εἰς τοὺς νόμους, „οὐκ ἐνέβλεπον“ ἔφησεν· „ἐπεσκότει γὰρ αὐτοὺς τὰ Μακεδόνων ὅπλα.“ (GV 235)

    [Demades], having written an unlawful decree and being censured by Lycurgus, when that man asked him if, when he was writing the decree, he considered the laws, he said: “I did not consider them, for the arms of the Macedonians cast a shadow over them.”

  209. Ὁ αὐτὸς οὐ θελόντων Ἀθηναίων τιμᾶν Ἀλέξανδρον ὡς θεὸν “δέδια,” φησίν, “ὦ ἄνδρες, [ὡς] μὴ τοῦ οὐρανοῦ φθονοῦντες Ἀλεξάνδρῳ στάντων ἢ τούτων ἀφαιρεθῆτε καὶ ὑπ’ αὐτοῦ.” (WA Suppl. 41)

    Ὁ αὐτὸς οὐ θελόντων Ἀθηναίων τιμᾶν Ἀλέξανδρον ὡς θεὸν „δέδια“, φησίν, „<ὦ> ἄνδρες, ὑπὲρ ὑμῶν, μὴ τοῦ οὐρανοῦ φθονοῦντες Ἀλεξάνδρῳ τὴν γῆν ἀφαιρεθῆτε ὑπ’ αὐτοῦ“. (GV 236)

    [Demades], when the Athenians did not wish to honor Alexander as a god, said: “I fear for you, men, lest, begrudging Alexander the heavens, you are removed from the earth by him.”

  210. Ὁ αὐτὸς ἐπεὶ ἐλοιδορεῖτο ὑπό τινος νεανίσκου τὰ αἴσχιστα “νεανίσκε,” ἔφη, “ἡ γλῶσσά σου οὐκ ἐν τῷ στόματί σου κάθηται, ἀλλ’ ἐπὶ οἰκήματος.” (WA Suppl. 42)

    Ὁ αὐτὸς ἐπεὶ ἐλοιδορεῖτο ὑπό τινος νεανίσκου τὰ αἴσχιστα „νεανίσκε“ ἔφη· „ἡ γλῶττά σου οὐκ ἐν τῷ στόματι κάθηται, ἀλλ’ ἐπὶ οἰκήματος.“ (GV 237)

    [Demades], when he was being mocked by some young man very shamefully, said: “Young man, your tongue does not rest in your mouth, but at the brothel.”

  211. Ὁ αὐτὸς Δημοσθένην ὅμοιον ἔφησε ταῖς χελιδόσι· [καὶ γὰρ ἐκεῖναι οὔτε καθεύδειν ἐῶσιν οὐδὲ γρηγορεῖν δύνανται καὶ Δημοσθένης οὔτε ἡσυχίαν ἄγειν ἐᾷ οὔτε ἄξιον οὐδὲν τῆς πόλεως ἐπιβάλλεται]. (WA Suppl. 43)

    Ὁ αὐτὸς Δημοσθένην ὅμοιον ἔφη εἶναι ταῖς χελιδόσι· „καὶ γὰρ ἐκεῖναι οὔτε καθεύδειν ἐῶσιν οὐδ’ ἐγείρειν δύνανται·“ [καὶ Δημοσθένης οὔτε ἡσυχίαν ἄγειν ἐᾷ οὔτε ἄξιον τῆς πόλεως οὐδὲν ἐπιβάλλεται]. (GV 238)

    [Demades] said that Demosthenes was like swallows: “For those too are neither accustomed to sleep nor can they wake up.” [And Demosthenes neither is accustomed to keep the peace nor does he fall upon anything worthy of the city.]

  212. Ὁ αὐτὸς θορυβούμενος ὑπὸ τοῦ δήμου “ὦ δῆμε,” φησί, “μᾶλλον δὲ δήμιε, <οἶδα γὰρ ὅτι οὐδένα ὑμεῖς ἐσιτίσατε ὃν οὐ κατεκόψατε.>” (WA Suppl. 44)

    <Ὁ> αὐτὸς θορυβούμενος ὑπὸ τοῦ δήμου „ὦ δῆμε“ φησί· „μᾶλλον δὲ δήμιε“. (GV 239)

    [Demades], being harangued by the people, said: “O men, rather hangmen!”

  213. Ὁ αὐτὸς εἶπε τὴν ἐπιτίμησιν τοῖς ἀνθρώποις ἔμψυχον μάστιγα. (WA Suppl. 45 = GV 240)

    [Demades] said that criticism was a living scourge for people.

  214. Ὁ αὐτὸς λέγων ποτὲ κρίσιν ἐν πανδοκείῳ ὑβρισμένους μάρτυρας προέφερε τοὺς πανδοκέας· τῶν δὲ κρινόντων οὐκ ἀξιοπίστους εἶναι φασκόντων “τοιοῦτος γάρ,” φησί, “καὶ ὁ τόπος ἦν ἐν ᾧ ἡ ὕβρις ἐπετελέσθη· εἰ δὲ ἐν τῳ δουρείῳ ἵππῳ ὕβρισε τοὺς ἀριστεῖς ἂν ὑμῖν παρειχόμην μάρτυρας Μενέλαον καὶ Διομήδην καὶ Ὀδυσσέα.” (WA Suppl. 46)

    Ὁ αὐτὸς λέγων ποτὲ κρίσιν ἐν πανδοκείῳ ὑβρισμένος μάρτυρας προεφέρετο τοὺς πανδοκέας, τῶν δὲ κρινόντων οὐκ ἀξιοπίστους εἶναι φασκόντων „τοιοῦτος γὰρ“ φησὶ „καὶ ὁ τόπος ἦν, ἐν ᾧ ἡ ὕβρις ἐπετελέσθη· εἰ δὲ ἐν τῷ δουρείῳ ἵππῳ ὕβρισε, τοὺς ἀριστεῖς ὑμῖν ἂν παρειχόμην μάρτυρας Μενέλαον καὶ Διομήδην καὶ Ὀδυσσέα“. (GV 241)

    [Demades], speaking a case once in an inn for someone assaulted, he summoned the innkeepers as witneses, but when the judges said they were not trustworthy, he said: “For the place in which the assalt happened was such as this. But if he had commited assault in the wooden horse, I would be offering to you as witnesses the chiefs Menelaus and Diomedes and Odysseus.”

  215. Ὁ αὐτὸς ἐρωτώμενος ὑπό τινος τί εἴη πεποιηκὼς τὰ ἐκ Μακεδονίας χρήματα διαναβαλλόμενος καὶ ἐπιδείξας τήν τε κοιλίαν καὶ τὰ αἰδοῖα ἔφη· “τί ἂν τούτοις ἱκανὸν γένοιτο;” (WA Suppl. 47)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί εἴη πεποιηκὼς τὰ ἐκ Μακεδονίας χρήματα ἀναβαλόμενος καὶ ἐπιδείξας τήν τε κοιλίαν καὶ τὰ αἰδοῖα ἔφη· „τί ἂν τούτοις <ἱκανὸν γένοιτο>;“ (GV 242)

    [Demades], having been asked by someone what he had done with the money from Macedonia, throwing up his cloak and revealing both his belly and genitals, said: “What would <be sufficient> for these?”

  216. Ὁ αὐτὸς δυσημερῶν ἐπί τινος δημηγορίας [“οἶδα,” φησίν, “ὅτι οὐδένα ὑμεῖς ἐσιτίσατε ὃν οὐ κατεκόψατε.”] <ἔφη ὥσπερ ἀγωνιστοῦ γίνεσθαι δυσημερίαν οὕτω καὶ ἀκροατοῦ.> (WA Suppl. 48)

    Ὁ αὐτὸς δυσημερῶν ἐπί τινος δημηγορίας „οἶδα“, φησίν, „ὅτι οὐδένα ὑμεῖς ἐσιτίσατε, ὃν οὐκ ἀπεκόψατε“. (GV 243)

    [Demades], having an unlucky day at a public speech, said: “I know that you all raised no one whom you did not cut down.”

  217. Ὁ αὐτὸς ὀνειδιζόμενος καθότι ἕνα μόνον υἱὸν ἔθρεψεν εἶπεν· “ἕνα κρεῖττον ἐστὶ τριηράρχην ἢ δέκα κωπηλάτας καταλιπεῖν.” (WA Suppl. 49)

    Ὁ αὐτὸς ὀνειδιζόμενος καθ’ ὅτι ἕνα μόνον υἱὸν ἔθρεψεν εἶπεν· „ἕνα κρεῖττόν ἐστι τριηράρχην ἢ δέκα κωπηλάτας καταλιπεῖν.“ (GV 244)

    [Demades], being reproached because he only raised one son, said: “It is better to leave behind one trierarch rather than ten rowers.”

  218. Ὁ αὐτὸς ἔφησεν· “ὥσπερ τὸ τῆς Ἑλένης κάλλος ἐπ’ ἀπωλείᾳ τῶν ἡρώων ἐγένετο, οὕτω καὶ ἡ τοῦ Δημοσθένους ἐν τῷ λέγειν δύναμις ἐπ’ ἀπωλείᾳ τῆς Ἑλλάδος ηὐξύνθη. (WA Suppl. 50)

    Ὁ αὐτὸς ἔφη· „ὥσπερ τὸ τῆς Ἑλένης κάλλος ἐπ’ ἀπωλείᾳ τῶν ἡρώων ἐγένετο, οὕτω καὶ Δημοσθένους ἐν τῷ λέγειν δύναμις ἐπ’ ἀπωλείᾳ τῆς Ἑλλάδος ηὐξήθη“. (GV 245)

    [Demades] said: “Just as the beauty of Helen resulted in the destruction of heroes, thus also Demosthenes’ strength in speaking grew into the destruction of Greece.”

  219. Ὁ αὐτὸς ἔφη ὥσπερ ἀγωνιστοῦ γίνεσθαι δυσημερίαν οὕτω καὶ ἀκροατοῦ. (WA Suppl. 51 = GV 246)

    [Demades] said that, just as a bad day happens for the debater, so too it does for the listener.

  220. Ὁ αὐτὸς ἐν ἐκκλησίᾳ θροούμενος εἶπεν· “οὐκ ἐμὲ ἐκωλύσατε λέγειν, ἀλλ’ ἑαυτοὺς ἀκούειν.” (WA Suppl. 52 = GV 247)

    [Demades], being shouted at in the assembly, said: “You did not prevent me from speaking but yourselves from hearing.”

    Αποφθέγματα γυναικῶν

    Apothegms of Women

  221. Ἀττικὴ γυνὴ εἰπόντος τινὸς ὡς καλός ἐστιν αὐτῇ ὁ πῆχυς εἶπεν· “ἀλλ’ οὐ δημόσιος.” (WA 166)

    An Athenian woman, when someone was saying how beautiful her arms were, said: “But not belonging to the public.”

  222. Ἀττικὴ γυνὴ ἰδοῦσα γράμμα ἐπὶ θυρῶν μέλλοντος γαμεῖν “Ἡρακλῆς ἐνθάδε κατοικεῖ· μηδὲν εἰσίτω κακόν” εἶπεν· “ οὖν ἡ γυνὴ οὐ μὴ εἰσελεύσεται.” (WA 167, cf. GV 564)

    An Athenian woman having seen a sign on the door of someone intending to get married reading “Heracles lives here; let there be no evil”, said: “So, the wife will not enter!”

  223. Ἀττικὴ γραῦς ἐρωτηθεῖσα ὑπό τινος ἐν συμποσίῳ εἰ θνητὸς ὁ Διόνυσος ἰδοῦσα κλεπτόμενον οἶνον εἶπε· “ναὶ θνητός· εἶδον γὰρ αὐτὸν ἐκφερόμενον.” (WA 168 = GV 565)

    An old Athenian woman was asked at a symposium if Dionysus was mortal, and having seen wine being stolen, said: “Yes he’s mortal; for I saw him being carried out.”

  224. Ἀττικὴ γραῦς ἰδοῦσα νεανίσκον οἶνον ἐκχέοντα εἶπε· “μειράκιον, τὸν Οἰνέα Πηλέα ἐποίησας.” (WA 169 = GV 566)

    An old Athenian woman having seen a youth pouring wine, said: “Young man! You’ve made Peleus into Oeneus.”

  225. Ἀττικὴ ἑταίρα μετὰ Φιλίππου γενομένη εἶπεν· “εἰς τὴν Ἀττικὴν ἐμβέβληκας ἄνευ κινδύνου.” (WA 170)

  226. Ἀσπασία ἐρωτηθεῖσα διὰ τί κατὰ μὲν τῶν γυναικῶν θάνατός ἐστιν ἐὰν ἄλλῳ πλησιάσωσι, κατὰ δὲ τῶν ἀνδρῶν οὔ, εἶπεν· “ἄνδρες γὰρ ἦσαν οἱ ταῦτα νομοθετήσαντες, ἀλλ’ οὐ γυναῖκες.” (WA 171)

  227. Γραῦς θεασαμένη μειράκιον νυκτὸς εἰς ἄστρα προβλέποντα ἐν τῷ βαδίζειν καὶ διὰ τοῦτο εἰς ὀχετὸν ἐμπεσόντα “ὦ τέκνον,” ἔφη, “ἴνα τὰ ὑπὲρ σεαυτὸν ἴδῃς οὐδὲ τὰ κατὰ σεαυτὸν εἶδες.” (WA 172)

    Ὁ αὐτὸς ἀποσκοπῶν ποτε νύκτωρ εἰς τὰ μετέωρα καὶ διὰ τοῦτο κατενεχθεὶς εἴς τι φρέαρ, πρὸς τὴν ἐκείνου φωνὴν τὸ προσεδρεῦον αὐτῷ θεραπαινίδιον ἐλθὸν καὶ διὰ κλιμακίου μόλις ἀνελκύσαν τὸν δεσπότην εἶπεν· „ὦ Θαλῆς, τὰ ἐν οὐρανῷ σκοπῶν τὰ ἐπὶ γῆς οὐχ ἑώρακας“. (GV 319)

    [Thales], once looking steadily at night at things in the heavens and, for this reason, having fallen into some well, the attendant woman who served him, coming to the sound of his voice and dragging her master up with difficulty with a ladder, said to him: “O Thales, watching the things in the sky you have not seen the ones on the ground.”

  228. Γυναικὶ πλεῖστον κόσμον ἡ σιωπὴ φέρει. (WA 173)

  229. Θεανὼ ἡ πυθαγορικὴ φιλόσοφος ἐρωτηθεῖσα πῶς ἂν δύναιτο γυνὴ καὶ ἀνὴρ συμπεριφέρεσθαι ἀλλήλοις εἶπεν· “ἐὰν μάθωσι τὰς ἀλλήλων ὀργὰς φέρειν.” (WA 174)

  230. Θεανὼ παρεκελεύσατο ἅμα τοῖς ἱματίοις καὶ τὴν αἰσχύνην ἀποτίθεσθαι τὴν πρὸς τὸν ἄνδρα βαδίζουσαν, περιβαλλομένην δὲ πάλιν κομίζεσθαι. (WA 175)

  231. Θεανὼ ἐρωτηθεῖσα ποσταία ἡ γυνὴ ἀπὸ ἀνδρὸς καθαρεύει καὶ εἰς ἱερὸν ἰέναι δεῖ αὐτὴν ἔφη· “ἀπὸ μὲν τοῦ ἰδίου αὐθημερόν, ἀπὸ δὲ τοῦ ἀλλοτρίου οὐδέποτε.” (WA 176)

  232. Θεανὼ εἶπε· “κρεῖττόν ἐστιν ἵππῳ ἀχαλινώτῳ ἑαυτὸν πιστεύειν ἢ γυναικὶ ἀλογίστῳ.” (WA 177)

  233. Θεανὼ πορευομένη ἔξω εἶχε τὸν βραχίονα· νεανίσκος δέ τις ἰδὼν εἶπε· “καλὸν τὸ δέμας·” ἡ δὲ ἀπεκρίνατο· “ἀλλ’ οὐ κοινόν.” (WA 178)

  234. <Θεανὼ ἔφη·> “περὶ ὧν λέγειν καλὸν περὶ τοῦτων σιωπᾶν αἰσχρὸν καὶ περὶ ὧν αἰσχρὸν λέγειν περὶ τούτων σιωπᾶν καλόν.” (WA 179)

    Θεανὼ ἡ Πυθαγορικὴ ἔφη· „περὶ ὧν λέγειν καλόν, περὶ τούτων σιωπᾶν αἰσχρόν, καὶ περὶ ὧν λέγειν αἰσχρόν, περὶ τούτων σιωπᾶν καλόν. (GV 574)

    Theano the Pythagorean said: “Concerning things it’s good to speak about, it is shameful to be silent; and concerning things it’s shameful to speak about, it is good to be silent.”

  235. Θεανὼ ἡ πυθαγορικὴ φιλόσοφος ἐρωτηθεῖσα τί ἐστιν ἔρως ἔφη· “πάθος ψυχῆς σχολαζούσης.” (WA 180)

    Ὁ αὐτὸς ἐρωτηθεὶς ὑπό τινος τί ἐστιν ἔρως εἶπε· „πάθος ψυχῆς σχολαζούσης“. (GV 332)

    [Theophrastus], having been asked by someone what love is, said: “An emotion of the unoccupied soul.”

  236. Κρατεία ἡ Φωκίωονος πυθομένου τινὸς τίνα ἔχ<ει> <κόσ>μον, ἔ<φη>· “<τὸν> ἄνδρα.” (WA 181)

  237. Kλεοπάτρα κρινομένου τινὸς ἐπ’ αὐτῆς ὡς φθείραντος μειράκιον ὃ διὰ τὴν <αἰδῶ> διεχ<είρισεν> ἑαυτὸν ἐφθέγξατο· “ὅπου γὰρ ὁ παθὼν θάνατον ἀντηλλάξατο τί τοὺς κακῶς δράσαντας ἄξιον παθεῖν;” (WA 182)

  238. Λάκαινα γυνὴ σεμνυνομένου τοῦ υἱοῦ αὐτῆς ἐπὶ τῷ μόνον ἐκ τῆς παρατάξεως σεσῷσθαι τῶν λοιπῶν ἀποθανόντων <ἒφη> “τί οὐν οὐκ αἰσχύνῃ μόνος ζῶν;” (WA 183)

  239. Ξανθίππης τῷ ἀνδρὶ ἐπιτιμώσης ὅτι λιτῶς παρεσκευάζετο ὑποδέξασθαι φίλους “ὦ γύναι,” εἶπεν, “εἰ μὲν γνήσιοί σού εἰσιν οὐδὲν ἐκείνοις μελήσει, εἰ δὲ ἀλλότριοι ἡμῖν περὶ αὐτῶν οὐδὲν μελήσει.” (WA 184)

  240. Ξανθίππη ἐρωτηθεῖσα τί μέγιστον ὑπῆρχε τῷ Σωκράτει “τοῦτο,” ἔφη, “ὅτι ἐπὶ ἀγαθοῖς καὶ ἐπὶ φαύλοις ἡ αὐτὴ ὄψις ἦν αὐτῷ.” (WA 185)

    Λάκαινα γυνὴ σεμνυνομένου τοῦ υἱοῦ αὐτῆς ἐπὶ τῷ μόνον ἐκ τῆς παρατάξεως σεσῶσθαι ἔφη· „τί οὖν οὐκ αἰσχύνῃ μόνος ζῶν;“ (GV 575)

    A Spartan woman whose son was proud of being the lone survivor of a battle, said: “So why aren’t you ashamed of being the only one alive?”

  241. Ὀλυμπιὰς Ἀλεξάνδρου μήτηρ ἐρωτηθεῖσα ὑπό τινος ὅτι διὰ τί οὐ κοσμεῖται εἶπεν· “ὅτι ἀρκεῖ μοι ὁ Ἀλεξάνδρου κόσμος.” (WA 186 = GV 576)

    Olympias, mother of Alexander, having been asked by someone, “Why don’t you adorn yourself?”, said: “Because Alexander is sufficient adornment for me.”

  242. Πυθιὰς ἡ Ἀριστοτέλους θυγάτηρ ἐρωτηθεῖσα ποῖόν ἐστι κάλλιον χρῶμα εἶπε· “τὸ διὰ τὴν αἰδῶ τοῖς ἐλευθέροις ἐπιγινόμενον.” (WA 187)

    Pythias the daughter of Aristotle, having been asked what color is beautiful, said: “That which is caused by reverence for being born after the free.”

  243. Ῥοδίνη ἑταίρα Χαιρεφῶντος ποτὲ ἀκλήτου ἐπὶ δεῖπνον ἐλθόντος προπιοῦσα αὐτῷ ἔφη· “δέξαι τὸ ποτήριον, ὑπερήφανε, ὃς οὐδὲ καλούμενος ἔρχῃ.” (WA 188)

  244. Σαμία γυνὴ φιλοπότην ἔχουσα ἄνδρα ἔφη· “οὐ χρὴ παννύχιον πίνειν βουληφόρον ἄνδρα·” ὁ δὲ “ἀπόλλοιτο ὁ γράμματά σε διδάξας” ἔφη, ἐκείνη μὲν οὖν· “ὁ σὲ μὴ διδάξας.” (WA 189)

    The hard-drinking woman Samia heard a man say: “A councilman must not drink all night”, and she said: “May the laws destroy what you’ve made”, and then: “What you’ve not made.”

  245. Φρύνη ἑταίρα νεανίσκου τινὸς ἀγρὸν πεπρακότος καὶ δι’ ἀρρωστίαν χλωροῦ ὄντος ἔφη· “νεανίσκε, τί ὠχρὸς εἶ μήτε γῆν ἐσθίεις;” (WA 190)

    Φρύνη ἑταίρα νεανίσκου τινὸς ἀγρὸν πεπρακότος καὶ δι’ ἀῤῥωστίαν χλωροῦ ὄντος ἔφη· „νεανίσκε· τί ὠχρὸς εἶ; μή τι γῆν ἐσθίεις; (GV 577)

    The hetaira Phryne, to a certain young man who had sold some land and was yellow from illness, said: “Young man, why are you pale? Did you eat some of the dirt?”